Mijn ome Karel had er zo een. Een groene, van bouwjaar 1956 en dat was meteen een van de laatste jaren dat deze schone dame geproduceerd werd. Want zij werd toen na vele productiejaren afgelost door al weer zo’n toekomstige klassieker, de DS. Maar de auto waar ik het over wil hebben hier is de Traction Avant van Citroen. Een klassieke auto in vele opzichten, maar wel een die indertijd de wereld toch op zijn kop zette door de innovatieve voorwielaandrijving. 
Want dat was, op het moment van uitkomen, een technische noviteit. Voorbehouden aan een enkel automerk, zoals DKW. Maar Citroen perfectioneerde het omdat het een auto bouwde met een laag zwaartepunt, de wielen op de uiterste hoeken en heel veel binnenruimte. Dit Traction’s waren technisch geavanceerde auto’s, die toch ook weer de nodige klassieke elementen liet zien. Niks stroomlijn zoals Chrysler en Tatra nastreefden, maar gewoon klassieke sparschermen, losse koplampen, zijwaarts opklappende motordeksels, bij de goedkopere modellen een kleine bagageruimte en het reservewiel achterop. De schakeling werd gedaan met de van latere modellen ook zo bekende hoekige pook die op een wat andere wijze functioneerde dan bij concurrerende wagens. Maar de Traction was relatief snel populair. 
De Fransen zelf waren er gek op, al was het maar omdat de wagens snel waren. De eerste modellen uit bouwjaar 1934 nog wat minder dan de latere. Maar dit zat hem ook in de gebruikte motoren. Citroen leverde een heel scala aan motoren voor de Traction, van 1300cc tot bijna twee liter, vermogens varieerden tussen de 36 en 56 pk. Voor hen die het nog een beetje mooier wilden maken was er vanaf 1939 ook een versie met een zespitter van 2.9 liter inhoud die 77pk leverde en de fraaie auto tot 130km/u opstuwde. Na de Duitse bezetting van Frankrijk werden de Traction gewoon doorgebouwd, de Duitsers waren er gek op. In de latere oorlogsjaren de Franse ondergrondse ook. En zo kon het gebeuren dat die Traction in feite 22 jaar onafgebroken in productie bleef en er in totaal enorme aantallen van zijn gebouwd. Na de oorlog, toen Frankrijk zich net als de rest van Europa trachtte te herstellen van de oorlogsellende, werd de Traction ook het toonbeeld van dat herstel. Citroen hing de motor en aandrijvingunit van de Traction ook nog eens in haar nieuwe bestelauto, HY. 
En ook die auto werd een enorm succes. In de loop van de jaren vijftig kwamen er nog wat bijzondere versies op de markt. Zoals de 11D Commerciale die als een soort bestelauto moest functioneren en voor dit doel een opklapbare achterklep meekreeg. Uiteraard zaten er dan geen achterstoelen in. Een ‘civiele’ versie was de 11D Normale die in de laatste productiejaren de kar mocht trekken. Opvallend is dat Citroen een beperkte reeks van ruim drie duizend Tractions in het laatste productiejaar uitvoerde met een hydropneumatische vering op de achteras. Duidelijk een voorbeeld van de dingen die komen gingen. Tractions zijn nog steeds zeer gevraagde klassiekers. De wagens waren tot een jaar of twintig geleden nog wel eens op te sporen in Frankrijk en voor een relatief laag bedrag te koop. 
Restauratie is intussen wel een stukje lastiger geworden en je ziet ze duidelijk minder dan voorheen het geval was. En dat is jammer, want de kenmerkende motorgeluiden behoren ook voor mij tot een tijdperk dat definitief voorbij lijkt. Het blijft een van mijn meest geliefde klassieke auto’s, ook al heb ik er nooit zelf een bezeten. Maar het doet me denken aan de vele tochtjes uit de jaren vijftig en begin zestig. Met mijn ome Karel. Wat zou er van die groene 56-er zijn terechtgekomen eigenlijk?
Lees ook:Traction’s in optocht…
Lees ook:Taxatieverschillen
Lees ook:Tachtig jaar Citroen Traction Avant…..
Lees ook:De eerste echte Jaguar; de SS100!
Lees ook:HY wordt 70
Mooie auto