Het is dat ik er zelf een tijd lang in een gereden heb, anders had ik van dit type auto vermoedelijk nooit gehoord; de Oldsmobile Omega. Een auto die door General Motors aan het begin van de jaren tachtig werd ontwikkeld in de zgn. X-Bodyreeks die ook bij Chevrolet en Buick leidde tot iets kleinere en zuinigere modellen dan de grote benzineslurpers die indertijd werden gebouwd.

De X-bodies deelden hun bodemplaat en techniek maar kregen wel een eigen merkgezicht. De Omega kwam in 1980 uit in de vorm waarover ik het in dit overzicht wil hebben. Een wat hoekige ‘compact’ die qua volume nog het meeste vergelijkbaar was met een flinke Mercedes of BMW, maar ontegenzeggelijk Amerikaans in gedrag en uitrusting. De auto was door zijn vormgeving behoorlijk ruim en oogde niet eens gek met zijn opmerkelijk gevormde grille en flinke chroompartijen. Het interieur was bewust niet al te luxe gemaakt, maar wat er in moest zitten vond je ook. Inclusief een automatische versnellingsbak met stuurversnelling.

Naar behoefte was de wagen leverbaar met een 2,5 liter grote viercilinder die tamelijk rauw liep en een iets sterkere V6, motoren die resp. 90 of 115 pk leverden. De Oldsmobile had voorwielaandrijving en dat zorgde voor een redelijk wegligging, ook al omdat de vering aan de harde kant was. Maar je haalde het door het rauwe motorgeluid wel uit je hoofd om er echt hard mee te rijden.

Oldsmobiles van dit type bleken wereldwijd niet echt succesvol, er kwamen veel meer Chevrolets en Buicks op de markt, die wellicht wat uitbundiger gestyled waren en andere prijzen kende. GM besloot de Omega al na vier jaar uit de brochures te halen en er werd daarna niet meer over gepraat. Dat deed men ook niet over de ontwerpfout in deze reeks auto’s die ervoor zorgde dat bij tijd en wijlen een van de achterremmen compleet vast sloeg. Het zat ergens in de remkrachtverdeler en alle X-bodied cars hadden er door hun gedeelde techniek last van. En ik kan uit eigen ervaring melden dat het geen pretje is als jouw naar Nederlandse maatstaven Amerikaanse slagschip bij simpel afremmen ineens achterste voren draait. Dat ook het kachelsysteem van de auto geen hoge punten scoorde maakte dat de persoonlijke herinneringen aan de Omega zeer dubbel zijn. Als er een reeks modellen heeft bijgedragen aan de neergang van General Motors als grote autobouwer, dan toch deze serie. Alles bij elkaar bouwde men van deze kleine Olds toch nog tussen 1980-1984 bijna 500.000 auto’s, die als tweedeurs, vierdeurs en zelfs als super-de-luxe Brougham aan de man of vrouw werden gebracht. Ik denk persoonlijk niet dat er veel Omega’s bewaard zullen zijn gebleven in ons land of dat er een actieve club van verzamelaars bestaat.

Opmerkelijk is wel dat juist van deze kleine Yank door modelfabrikant Majorette een vierdeurs sedan op de markt is gebracht. Die staat uiteraard wel in mijn collectie. Als herinnering aan een auto die ik me eigenlijk liever niet meer herinner…..