Snelste tweecilinder boxer…Panhard BT/CT24

Het toen toch wat kleurrijke Franse merk Panhard maakte het zich in de jaren zestig van de vorige eeuw extra moeilijk door op basis van de tot dan gebruikte techniek voor de PL17 een schitterend uitziende en goed rijdende coupe te ontwikkelen die bedoeld was voor een wat andere doelgroep. En zo ontstond de B-serie Coupe die bedoeld was als vierzitter maar wel met het uiterlijk van een echte sportcoupe. De B-serie dankte veel van de vormgeving aan een heel bijzondere, fraai gestroomlijnde conceptcar, de CD die tussen 1962-1964 in een heel beperkte serie werd gebouwd en vooral bedoeld was voor het circuit. Voor de productieversie die in 1965 op de markt werd gebracht gebruikte men weliswaar dezelfde motor, maar het uiterlijk van de auto was wat minder glad, praktisch wat handiger. Maar het werd ook meteen een schier onbetaalbare auto, want wie had er nu in die jaren ruim 5000 euro over voor een auto met een tweecilinder boxermotor met een inhoud van slechts 845cc. Het eigenwijze merk zorgde er wel voor dat die sportcoupe prestaties leverde die zelfs nu nog opmerkelijk zijn. Bij 60pk vermogen haalde de als 24BT verkochte auto een top van 150km/u. Het kon nog sneller, maar dan moest je de wat ingekorte CT aanschaffen, die kwam met dezelfde motorisering tot 160km/u. Voorwaar een prestatie. En dan had je een goed rijdende en aan de weg klevende sportieve wagen. Maar de Panhards uit die dagen waren ook berucht om hun ontelbare technische problemen. De boxers zopen olie, het elektrische systeem, zonder zekeringen, was een wanhoop. Daarbij werden Panhards in zijn algemeenheid slecht in elkaar gezet en waren de wagens zeer slecht bestand tegen roest. Het resultaat was dan ook dat het imago het merk al snel achterhaalde en de sportieve versies nauwelijks werden verkocht aan de kritische Hollanders. De problemen brachten het merk zelf aan de rand van de financiële afgrond en de directie van het al zo oude Panhard verkocht een deel van het aandelenpakket aan Citroen. En daar wisten ze wel raad met de probleemdochter. Nadat eerst de problemen in de motoren werden opgelost trok men stukje bij beter de stekker uit Panhard en verdween dat roemruchte automerk uit de catalogi. En werden de rijdende Panhards door hun eigenaren met kunst-, en vliegwerk, liefde en aandacht, nog een paar jaren rijdend gehouden. Intussen zijn Panhards zeer zeldzame wagens geworden en zijn ze als klassieker niet zo gezocht. De problemen zijn nog steeds te groot voor de gemiddelde knutselaar. Toch doet een CD iets van 16 mille, een CT rond de acht mille en een BT nog wat minder. Je krijgt dan wel heel bijzondere auto’s die door hun geluid en uiterlijk direct op zullen vallen tussen alle hoekige vormen van klassiekers uit diezelfde bouwjaren.

Lees ook:Wederopstanding van Panhard en de Healey
Lees ook:In zijn tijd zeer modern; de Panhard Dyna!
Lees ook:Onbekende Franse klassieker; Panhard Dyna
Lees ook:Zeer kort geproduceerd; Ford Consul 315
Lees ook:Unieke Citroen; de GS Camargue