Het nu zo befaamde en haar eeuwfeest vierende automerk BMW werd voor de oorlog eigenlijk vooral groot door de constructie van vliegtuigmotoren en motorfietsen. Pas toen men het in problemen gekomen merk Dixi overnam (1929) dat in haar programma voor de toekomst een aantal verschillende modellen had zitten kreeg BMW toegang tot die autowereld. Maar op het moment van overname bouwde Dixi slechts een enkele auto; de Dixi-licentie van de kleine Austin Seven. Drie jaar later werd de eerste BMW op de markt gebracht, zij het dat deze nog steeds sterk leunden op de ontwerpen van Dixi. Door de loop van de jaren heen werden steeds meer nieuwe BMW’s gebouwd, aangeduid met een cijfer 3, gevolgd door een oneven modenummer. Opmerkelijk was dat men in 1936 overschakelde op ‘even nummers’ en zo ontstond in 1936 de 326. Een auto die BMW toegang verschafte tot de duurdere klassen. 
Het was meteen ook de eerste zeer sportieve BMW uit de geschiedenis van het bedrijf. Hij kon de slag met Mercedes-modellen goed aan. Dit werd nog beter toen BMW de nog sportievere variant op de markt bracht, de 327. Deze kreeg dezelfde motor als de 326 (zes cilinders in lijn, inhoud 2 liter, 55pk). De 327 was te leveren als cabrio en als hardtop. De auto had al in de voorste spatschermen geïntegreerde koplampen, afgeronde motordeksels en had een voor zijn tijd prima wegligging. Al snel waren deze auto’s zeer populair bij een wat rijkere doelgroep van kopers, maar ook de officieren van de Duitse strijdmacht uit die tijd hadden een voorkeur voor de vlotte BMW. 
Het imago van de auto ging nog eens omhoog toen er onder de aanduiding 328 ook nog een speciale race- en rallyvariant werd uitgebracht die met een twee liter grote motor en drie Solexcarburateurs uitgerust meer dan 80pk ter beschikking had. De wagens waren zeer succesvol in grote rally’s en haalden daar een gemiddelde topsnelheid va ver boven de 130km/u. De BMW’s werden in Eisenach gebouwd en dat zorgde voor een bijzonder fenomeen na de oorlog. Na het einde van de tweede wereldoorlog lagen de vroegere BMW-fabrieken in het toenmalige Oost-Duitsland. Daar werden de vooroorlogse modellen in eerste instantie weer gebouwd als BMW’s, maar na juridische bezwaren vanuit het hoofdkantoor van het merk in Munchen kregen de Oostduitse versies de typeaanduiding EMW, naar Eisenacher Motor Werke.
In Engeland liep een Bristol van de band die heel veel leek op de aloude BMW 326/7/8 serie en daarvan zelfs de techniek gebruikte. Ook een Frazer Nash werd op basis van die BMW-techniek op de markt gebracht. Als er een auto is die BMW voor de oorlog echt op de kaart heeft gezet is het juist deze vlotte verschijning. Het zijn tegenwoordig zeer gevraagde klassiekers en je betaalt er ook de hoofdprijs voor. Een 327 Coupe vraagt een prijs van ergens tussen de 40-50 mille, een cabrio in goede conditie doet iets van het dubbele. Een Bristol 400, de Engelse kloon, doet nog altijd iets van 30 mille. Dit geeft wel aan hoe geliefd deze wagens waren en nog zijn. En dan dat geluid, je moet het gehoord hebben om het te waarderen. Prachtig!
Lees ook:Vooroorlogse sportieve klassieker; BMW 327
Lees ook:Fraaie Britse sportwagen; de Sunbeam Alpine
Lees ook:Enorme indruk gemaakt; Chevrolet Stylemaster 1948
Lees ook:Bovenmaats; Lincoln Continental 1946
Lees ook:BMW’s mini-begin; de Dixi!