General Motors had op enig moment een hele handvol merken in huis die allemaal een bepaalde rol moesten vervullen in het streven van de Amerikanen om overal en altijd een auto te kunnen leveren aan zo ongeveer iedere klant denkbaar. Een van die submerken was Buick. Genoemd naar David Dunbar Buick die het merk in 1902 stichtte toen hij van een handel in sanitair overstapte naar de auto-industrie. Een paar jaar later werd de bescheiden productielijn al overgenomen door General Motors. Dat maakte er een merk van dat vooral wat saaie, maar ook comfortabele en betrouwbare auto’s leverde. En die kwamen aan, want het merk vond vooral klanten in de wereld van huisartsen, apothekers en notarissen. Buick had als een van de eerste merken ter wereld motoren met kopkleppen in het aanbod maar was verder vooral ‘middle-of-the-road’. Om het ingewikkeld te maken begon G.M. op enig moment met het toewijzen van aan haar toebehorende merknamen aan wagens van de andere merken in de portfolio. 
Zo werden Opels Buicks, en ging men op enig moment zelfs zover dat zelfs Daewoo’s als Buick door het leven gingen. Het voorspelde niet veel goeds voor het merk. De rol van de Amerikanen was uitgespeeld, zuinig moest het worden en betaalbaar, maar daarmee was eigenlijk ook het imago gebroken. In sommige landen in het Verre Oosten hervatte men de verkopen van Buicks weliswaar, maar dat waren dan toch weer modellen uit andere productielanden die omwille van de naam Buick nog te verkopen waren. Momenteel wil men van Buick het budgetmerk maken van G.M. en moet het merk wereldwijd weer gaan zorgen voor extra omzetten. De merkwaarden zijn mij niet zo duidelijk, de klanten die er een moeten kopen ook niet. Maar het zal vooral gaan om de winst die te behalen is met deze constructies. Imagocijfer: 7.0
Lees ook:Ongekende luxe; Buick Riviera 1966-70
Lees ook:Optisch gewijzigd en succesvol; Buick Special en Riviera 1951
Lees ook:Nieuwe compacte Buick
Lees ook:Buick wordt nieuwe wereldmerk G.M.
Lees ook:General Motors moet merken lozen