Hoe zou het toch komen dat een merk als Ferrari zo hoog op de imagoladder staat en er toch relatief weinig wagens van worden verkocht. Zeker in ons land is de kans dat je er eentje in het verkeer tegenkomt niet veel meer dan een of twee keer per jaar. En dan moet je nog wel regelmatig zelf achter het stuur van je middenklassertje vertoeven. Ferrari dankt haar naam en faam uiteraard aan een combinatie van een paar dingen. De wagens ogen fraai, zijn meer dan sportief, hebben ene link met het pure racewerk en kennen een geluid dat voor liefhebbers soms orgastische vormen kan aannemen. Ik heb de fabriek in Maranello ooit zelf bezocht en zag daar voor het eerst van mijn leven ‘carspotters’ die voor de poort lagen met hun camera’s om zowel elke auto die er de deur uit ging vast te leggen op de gevoelige (digitale) plaat. Het museum in die stad, de winkeltjes, alles ademde de sfeer van Ferrari en als je dat hebt meegemaakt weet je pas wat imago waard is. Zijn het topauto’s op kwalitatief gebied? Eigenlijk niet. 
Zijn ze voor de gemiddelde mens betaalbaar? Zeker niet! Voor een onderhoudsbeurt ben zo zo een paar mille kwijt en het is maar de vraag of het van die geweldige wagens zijn om ‘normaal’ mee te rijden. Een beetje Ferrari voelt zich pas lekker als de heer Spee zit te schudden in zijn stoel van frustratie. Bij 250km/u komt zo’n bolide pas wat op stoom…Veel jonge jongens hadden of hebben Ferrari’s in hun modelcollectie staan, hangen posters aan de wand van zo’n wagen of dragen shirts of petjes met de naam van de Italiaanse sportwagenfabrikant daarop gedrukt. Wil je succesvol lijken voeg je je bij de groep Ferrari-fans die wereldwijd groot is. Neem vna mij aan dat 99.5% van deze fans nooit of te nimmer in zo’n auto zullen rijden, en toch….. Imagocijfer: 9.5
Lees ook:Dat imago toch; Wiesmann
Lees ook:Feestje bij Ferrari
Lees ook:Ferrari beperkt zichzelf…
Lees ook:Ferrari komt met hybride
Lees ook:Ferrari ontkend SUV