Wie nu kijkt naar de situatie bij Cadillac als onderdeel van het enige jaren terug zo geplaagde General Motors ziet dat men de bakens bij het meest luxe merk van GM heeft verzet. Auto’s werden zuiniger, men denkt zelfs in hybrides, maar gaf wel een paar belangrijke markten, zoals de Europese op. Ik neem u daarom vanuit nostalgisch oogpunt mee terug naar een tijdvak in de autogeschiedenis toen Cadillac nog het ultieme dromen verbeeldden met wagens als de Fleetwood, de Coupe de Ville of de Series 62. Dat waren in onze huidige ogen que lente en uitmonstering wellicht monsterachtig grote wagens, maar ze geven ook meteen weer waar het merk haar imago als topmerk vandaan haalde. Want in onze Europese, en vooral Nederlandse, ogen waren auto’s zelden langer dan een meter of vier in die dagen waarover dit verslagje gaat. De door de beroemde ontwerper Harley Earl zette in 1959 een Coupe de Ville neer die soms de zes meter lengte oversteeg. 
Een lage auto, met op een of andere manier zelfs wat sportieve lijnen en onder de meterslange motorklep een 6.4 liter grote V8 die 325pk leverde bij 4800tpm. We kijken terug naar een tijdperk waarin ‘vleugels’ en naar lucht- en ruimtevaart verwijzende elementen wereldwijd werden toegepast bij de constructie van nieuwe auto’s. En Cadillac had met deze editie uit 1959 de ultieme staartvleugels uitgedacht. Ik denk niet dat er ooit meer auto’s zijn gemaakt met meer staartpartijen dan deze supergrote Amerikaanse slee. 
Al snel was de Coupe de Ville ook leverbaar als Series 62 Convertible, een auto die tot op de dag van vandaag aanspreekt bij liefhebbers van alles wat met Amerikaanse auto’s van doen heeft. Een aantal filmsterren gebruikte juist deze wagens om zich te profileren. Liefst in een roze of wit gekleurd exemplaar, dan viel je pas echt op. Ook de vierdeurs Fleetwood sedan kreeg de uitmonstering met de gigantische vleugels en semiluchtinlaten in de voorbumpers. Om deze wagens van de eerder uitgebrachte tweedeurs en cabrio te onderscheiden monteerde men er sierlijsten op en wat extra ornamenten op de achterdeuren en schermen. Alle vier de zijramen werden elektrische bediend net als de beide buitenspiegels. De zware wagens kregen ook een vracht aan extra’s mee die een Cadillac nu eenmaal onderscheidde van minder luxe merken. Wie nog een stapje verder wilde kon ook nog kiezen voor een verlengde Fleetwood 75. 
Deze wagens waren zeer in trek en door hun uitstraling en styling zijn juist van deze allerduurste uitvoering flink wat exemplaren bewaard gebleven. Ze waren in gebruik bij de Amerikaanse president, maar ook bij CEO’s van grote bedrijven en uiteraard bij kopstukken van de Amerikaanse Maffia. Als we nu kijken naar de prijs van een dergelijk slagschip zien we dat je er indertijd al een kon kopen voor ongeveer 5000 US Dollar, een lange Fleetwood kostte ongeveer het dubbele. In totaal zijn er van al deze 1959’s 47.500 exemplaren gebouwd. Het jaar daarop werd de auto voorzien van een restyling en verdwenen alle luchtvaart-gerelateerde elementen in de prullenbak. Hoewel nog steeds indrukwekkend waren die wagens vele minder aansprekend dan die heel speciale 1959-Cadi’s. Het zijn trouwens nog steeds geliefde klassiekers. 
Ook al moet je wel rekening houden met een meer dan stevige benzinerekening, want een gemiddeld verbruik van 1 op 3-4 was en is normaal. En oh ja, nog even de maten en gewichten van die ‘dikke’ Amerikanen. Een standaard 62 Coupe de Ville was 5.72mtr lang en woog 2280kg. Een convertible was nog eens 50 kilo zwaarder. Een Fleetwood 75 ging door de zes meter heen en woog in sommige uitvoeringen bijna 3 ton! Gezien de uitstoot van de wagens mag je er ook de meeste Nederlandse steden met links bestuur niet meer mee in. Maar verder? Prachtige wagens!
Lees ook:Leek net een vliegtuig; Cadillac Coupe de Ville 1959!
Lees ook:Historisch slagschip; Cadillac Coupe de Ville
Lees ook:Amerikaans slagschip – Cadillac 1959
Lees ook:Mastodont uit andere tijden; Cadillac Coupe DeVille 1969-70
Lees ook:Bovenmaats; Lincoln Continental 1946