Onlangs werd het feit gevierd dat de Bonds-Republiek Duitsland samen ging met de DDR. Een ongekend dure operatie waarvan de meeste Duitsers de gevolgen nu nog voelen in hun portemonnee. Maar bij die samenvoeging gebeurde er nog iets opmerkelijks. Het Oost-Duitse verkeer werd opgenomen in het West-Duitse en dat zorgde er voor dat wat vroeger allemaal achter de Muur in de rondte reed ineens ook in het westen te zien was. Symbolisch daarvoor waren de vele Trabants. Wagens die in miljoenen aantallen werden gebouwd, aangedreven door een bescheiden tweetaktblokje dat met hamer en schroevendraaier op gang gehouden kon worden en waar de eigenaar een soort haat/liefde-verhouding mee had. Na de opname in de Bondsrepubliek deden veel oude DDR-burgers hun Trabi’s van de hand of gooiden ze gewoon weg. 
Een Opel moest er komen of een of andere Nissan. Liefst tweedehands, geld was best een probleem. Nu is die zelfde Trabant een cultmobiel en dat is best terecht. Dat geldt in mindere mate voor de veel grotere Wartburg. Een geheel metalen en redelijk moderne middenklasser (..) die weliswaar ook werd uitgerust met een tweetaktmotor, maar duidelijk meer comfort en ruimte bood dan een Trabant. Wie wat hoger op de ladder functioneerde kon in de DDR wel aan zo’n pruttelaar komen. Liefst in de stationcarversie want dan kon de tent ook nog mee. De laatste bouwjaren werden voorzien van VW-motoren, zo rekte men het leven van die wagens nog wat op. Ook veel gebruikt waren de Barkas bestelwagens. Technisch eigenlijk een Wartburg, maar dan in de vorm van een bestelwagen of minibusje. Heel veel gebruikt in de DDR, maar snel vergeten toen de VW Busjes en Foprd Transits beschikbaar kwamen. Tweetakt wilde men niet meer, westers moest het zijn. Toch waren het best stevige wagens en er zijn er links en rechts in het oosten van Duitsland nog wel een paar te vinden. Dat geldt zeker ook voor de Robur van IFA. Een lichte truck die in zijn oervorm was uitgerust met een neus en wat ouderwets aandoende uitgebouwde spatschermen. Later kregen ze een cabine met frontbesturing. Waren echte werkpaarden en reden na de Wende nog een aantal jaren door. 
Gold zeker ook voor de grotere IFA W50. Stoere trucks met een platte neus, een vrij hoge instap en een redelijk sterke maar vooral betrouwbare dieselmotor. Tot op de dag van vandaag kom je ze nog tegen. Vaak in dienst van bijvoorbeeld brandweerkorpsen in het oosten van Duitsland waar o.a. de 4WD versies populair bleven. De DDR-burger die niet tientallen jaren wilde wachten op een auto uit eigen land kocht zich vaak een model van een van de andere Oostblokmerken van toen. Voor relatief veel geld kocht je een Russische auto. Een Moskvitch, Yalta, Lada of (meestal taxi-chauffeurs) Volga. Of een Skoda die in redelijke aantallen te koop waren en ook een goede naam hadden in het voormalige DDR-gebied. Dat gold in mindere mate voor de Zastava’s uit Joego-Slavie of de Poolse Fiat’s. 
Beter deden de Roemmeense Dacia’s het, al was de afwerking van die wagens zelfs voor de Oost-Duitsers reden voor veel geklaag. Welke merken bleven er nu over nadat Duitsland een kwart eeuw geleden samen werd gevoegd met die DDR? De eigen merken verdwenen. De fabrieken overgenomen door westerse investeerders. Opel, Volkswagen en zo meer. Skoda hield vol. De omschakeling naar het volle dochter zijn van VW maakte dat de Oost-Duitsers dat merk zeer trouw werden. Het enorme marktaandeel van Skoda in het land van de oosterburen dankt zijn bestaan aan het fundament dat na de Wende werd gelegd met de Favorit en Felicia. De Poolse industrie hield het niet vol en de Oost-Duitsers zagen daar weinig meer in, net zo min als alles wat uit Roemenie of Joego-Slavie kwam. Alleen de Russen werden nog wel gevraagd, al beperkte dit zich dan wel tot de verkoop van enkele honderden Lada’s. 
Wie nu door het oosten van Duitsland reist komt nog wel eens wat van die oude auto’s uit die periode van de DDR tegen. Het zijn intussen vaak ook gekoesterde klassiekers geworden. En naar mijn idee terecht. Al is er wel iets af te dingen op de manier waarop men die wagens restaureerde vaak. Maar dit terzijde.
Lees ook:Duitsers steeds gekker op hun SUV’s
Lees ook:Onbekend, maar nu geliefd; Wartburg 353
Lees ook:Leuk alternatief voor een Kever; de NSU 1000!
Lees ook:Oost-Europese autohumorist
Lees ook:Elektrische anekdote