Er wordt door sommige ‘autokenners’ nog wel eens wat lacherig gedaan over de auto-industrie in het voormalige DDR-gebied van Duitsland. Naar mijn idee is dat onterecht. Je kunt veel af doen aan de kwaliteit van de meest bekende producten uit dat vroegere Oostblokland zoals de Trabant, feit blijft dat het miljoenen mensen een vervoermiddel bood waarmee men soms tien jaar of meer zijn hele hebben en houden kon vervoeren. Bij ons in het westen waren de meeste concurrenten dan allang weggeroest. Was je binnen de Heilstaat dichterbij de machthebbende partij actief, kreeg je meer keuze uit andersoortige vervoermiddelen. Een daarvan was de ook lokaal gemaakt Wartburg, die het bijster lang volhield en in feite sterk onderschat is maar ook wat vergeten. 
Terwijl de wortels van dat merk toch dezelfde waren als die van het meer bekende Audi. Immers, wat er aan auto-industriële complexen in het oosten van Duitsland achterbleef na de Russische bezetting in 1945, behoorden voornamelijk toe aan Auto-Union, in die jaren bekend van haar DKW’s. En met wat moeite wisten de Oost-Duitsers de productie van die vooroorlogse wagens weer op gang te brengen, ook al wilden de Russen liever dat men geen auto’s zou bouwen. 
De Oost-Duitsers zetten door, werkten weer samen met hun in het westen gevestigde zusterbedrijf en werkten zelfs aan een eigen variant van de bij ons zeer geliefde 3is6 modellen. Toen Oost-Duitsland DDR werd en de grenzen gesloten, ontstond een breuk met Auto-Union en werden de DKW-modellen aangeboden onder de naam IFA. Een aantal van die auto’s vond zijn weg ook naar het westen. Ze vielen op door hun minder luxe uitstraling, de lagere prijzen en de soms wat matige afwerkingkwaliteit. Toen IFA binnen het nieuwe staatsbestel van de socialistische regering vrachtwagens moest gaan bouwen kregen de luxe auto’s een andere naam; Wartburg. De eerste daarvan, de 311-serie oogde modern, reed goed, maar had nog steeds de aloude DKW-motor in het vooronder. 
Toch werd de seriebouw van die auto opgedragen en al snel ontstonden er allerlei varianten. Een vlotte Coupe, een zeer goed geslaagde stationcar en zelfs bedrijfswagens op basis van de sedan. Na een jaar of tien in productie te zijn geweest vond de DDR-leiding dat een modernere auto uit de Wartburg-fabrieken moest gaan rollen. De nieuweling kreeg de aanduiding 353 en week in veel af van de elegante voorganger. De nieuwe 353 was strak, ruim, maar ook wat onopvallend vorm gegeven. Grote onderscheid met alles wat verder uit het oosten van Europa kwam aan auto’s was het feit dat de Wartburg een tweetaktmotor bleef houden en voorwielaandrijving. De tweetaktmotor kreeg wel meer vermogen (45pk) en al snel werden er ook weer andere versies van ontwikkeld als een sedan, besteller en zelfs een stoere pick-up. Een coupe kwam er niet meer, dat vond men toch teveel lijken op westerse ‘decadentie’. 
Met zijn onafhankelijke wielophanging en zijn aandrijving op de voorwielen was die Wartburg best een auto om comfortabel mee te rijden, al was hij op topsnelheid wat brommerig en bleek sturen best een zware opgave. Bekeek je de auto eens goed zag je dat hij flink meer ruimte bood dan bijvoorbeeld een Skoda uit die dagen, of een Volkswagen 1500S. Maar ook een Saab 96 of Kadett konden zich niet meten met de Oost-Duitser. Het was best een forse auto en was daarom ook zeer geliefd bij de DDR-bevolking. Veel van die wagens vonden echter hun weg richting officiële kanalen en heel wat politiemensen reden hun diensten in een Wartburg. 
De vierdeurs auto bleek ook bijzonder handig als taxi. Er zijn er jarenlang ook heel wat geëxporteerd richting het westen. Zelfs naar Nederland, waar de Binckhorst de importrechten verkreeg. Helaas bleken de tweetakters wat minder geliefd en toen de wetgeving in ons land veranderde was het snel gedaan met de import van de stoere Oost-Duitser. Wartburg bouwde de 353 in min of meer ongewijzigde vorm tot en met 1988. Toen kwam er een revolutie op gang en leverde men de auto plotseling met een 1 liter benzinemotor van Volkswagen voorin. Maar dat kon de auto niet meer redden. In 1990 viel definitief het doek. De fabriek sloot tijdelijk de poorten, maar maakt nu onderdelen en motoren voor Opels. De Wartburg is een best gekoesterde klassieker geworden. Ze zijn niet meer voor een prikkie te koop. Maar in ons land moet je wel goed letten op GroenLinks. Die zijn er niet gek op….al was het maar door de blauwe walm uit de uitlaat.
Lees ook:Oervader van de Up!
Lees ook:Die andere Oostduitser – de Wartburg 311 en 353
Lees ook:DDR-middenklasser; Wartburg 311/2
Lees ook:Aangename pruttelaar; Wartburg 353
Lees ook:Die fraaie eerste Wartburgs….