Het Amerikaanse automerk Oldsmobile speelde een belangrijke rol in de expansiedrang van moeder General Motors. Het werd ingeschaald boven Chevrolet en had een rijke historie. Al in 1891 had oprichter en naamgever Ransom E. Olds een door stoom aangedreven driewieler gebouwd die later werden opgevolgd door wagens op vier wielen vanwege de stabiliteit. Al snel monteerde Oldsmobile ook benzinemotoren en experimenteerde men met elektrisch aangedreven wagens. In 1908 ging het automerk over naar General Motors, Olds zelf startte opnieuw een autofabriek, die als REO bekend zou worden. Als je kijkt naar de modellen die Oldsmobile na de oorlog fabriceerde leken ze wel heel veel op vergelijkbare Chevrolets. 
Alleen kreeg je bij Oldsmobile al veel eerder een achtpitter geleverd dan bij het goedkopere Chevrolet. De wagens bleven klassiek van vorm, leken veel op wat de andere GM-merken zoal produceerden en je moest wel een echte Olds-liefhebber zijn wilde je dit merk kiezen. Toch gebeurde dat wel en zo kon het gebeuren dat je in de loop van de jaren heel wat Oldsmobiles tegenkwam op de Amerikaanse Highways, maar ook in ons land, waar ze decennia lang zijn geimporteerd. Tijdens een futuristisch aandoende show van ‘toekomstauto’s’ die in 1953 in New York werd gehouden, showde Oldsmobile haar Starfire show-auto. Een in onze ogen nu best klassiek aandoende Amerikaanse slee met allerlei ornamenten die deden denken aan ruimtevaart of straalvliegtuigen. De naam refereerde daar ook aan. Maar Oldsmobile deed met deze modelnaam niets tot in 1961. 
Al had men in de jaren vijftig nog wel even de naam Starfire toegevoegd aan haar toenmalige Ninety-Eight modellen in cabriovorm. Maar in 1961 veranderde dit en werd de Starfire een echt eigen model. Naast een cabriolet (Convertible) kwam er ook een hardtop coupe en die wagen zou het een paar jaar vol gaan houden. Een elegante auto die anno 1992 ruimte bood aan vijf inzittenden, een vracht aan bagage en die ook nog eens in staat was om (rechtuit) 190km/u te halen. Met dank aan de 6,4 liter grote V8 die 335Pk’s leverde. Het maakte de Starfire tot een interessante auto. Hij was ook elegant van vormgeving, slank bijna, en bij een wagenlengte van 5.43mtr was hij ook een medium-sized coupe, ook al gaf het model een flink grotere indruk. In 1963 was de Starfire een totaal andere auto. Hij oogde ineens zakelijker, wat plomper bijna en miste de elegantie van zijn voorganger.
Ook de enorme overhang bij de kofferbak die de ’62 had gekenmerkt was nu wat verdwenen. De Starfire van 1962 werd redelijk verkocht al was het geen echte bestseller. Als klassieker daardoor wel gevraagd. Reken er in ons land maar op dat je tenminste 20 mille moet ophoesten voor een goed en hard exemplaar. Krijg je een erg aardige klassieke Yank voor die nog kan meekomen met het moderne verkeer. Maar wel tegen een prijs, want het brandstofverbruik kon wel eens leiden tot grijze haren. (Beelden: internet)
Lees ook:Niet zo zuinig, wel snel, de Oldsmobile 4-4-2
Lees ook:Enorme vakantiebak; Oldsmobile Vista Cruiser…
Lees ook:Ongekende luxe; Buick Riviera 1966-70
Lees ook:Heel iets anders dan saai; de Oldsmobile Aerotech
Lees ook:Kojak’s Buick Regal..