Het meest opmerkelijke aan de vroegere communistische landen in Oost-Europa was dat je net als hier bij ons in het westen kon zien hoe hoog iemand in de hiërarchie was gestegen. Dat zag je aan de auto’s waarin de ‘kameraden’ rond reden. De gewone arbeiders in die landen mochten zich gelukkig prijzen in hun Trabants, Skoda’s, Zastava’s, Scaldia’s, Lada’s of FSM’s. Was je een beetje meer gestegen op de ladder van de partij reed je in een Wartburg, duurdere Lada, Skoda, FSO of Volga. Maar wie het echt maakte kreeg een Tatra ter beschikking of een van de grote en wat plompere Russische limousines. Stuk voor stuk geïnspireerd door Amerikaanse voorbeelden. 
En voor de partijleiding van de landen waar dit systeem de baas was moet het een plezierig gevoel zijn geweest weg te zakken in net zulk comfort als de Amerikaanse tegenstrevers uit het duivelse kapitalistische systeem. Een van die wagens uit de eerste periode van de Koude Oorlog was de door ZIM in Gorky gebouwde GAZ-12. Een auto die sterk leek op een Buick of Mercury uit die periode. Maar men bedacht voor het vervoer van de middenkaders van de partij dat drie mensen netjes naast mekaar moest kunnen zitten en er veiligheidsfunctionarissen op klapzitjes ook ruimte moesten kunnen vinden. 
Het ontwerp was weliswaar gedateerd, maar oogde ook best indrukwekkend. De auto werd gebouwd vanaf 1950 en kreeg een zes-in-lijn van 3,5 liter mee afkomstig van ZIL. De auto had een drieversnellingsbak en een 12 volts elektrische installatie. Al snel verschenen er wat afgeleide versies, zoals een faëton met neerklapbare achterkant van het dak en een ambulance. De wagen was zwaar, woog maar liefst 1800 kilo en dat gaf hem een acceleratie van 35 seconden van nul naar 100km/u. Na de dood van Stalin werd de productie van de auto overgenomen door GAZ, nadat men eerder de naam ZIM had meegegeven als fabrikant, wat een verwijzing was naar de later in ongenade gevallen Sovjetleider Molotov. 
Opvallend was ook dat de GAZ-12 na enige tijd ook beschikbaar kwam voor privé-kopers al moesten die dan wel flink in de buidel tasten voor de luxe-Sovjet-limousine. Een prijs van omgerekend 50.000 US Dollars was echt te veel voor de gemiddelde Russische autokoper. Toch zijn er in de loop van de jaren ruim 21.000 van deze dure auto’s gebouwd, wat voor een dergelijke auto best veel is. Sommige hiervan werden later op spoorwielen gezet en gebruikt als een soort minitreintjes en kwamen op enige moment na de omschakeling van Rusland naar het meer kapitalistische denken beschikbaar op de tweedehands markt. 
Een heel bijzondere auto die uiteindelijk werd opgevolgd door de even klassiek ogende maar bij ons nog wat meer aansprekende Tsjaika. Mocht zo’n auto als klassieker op de markt komen reken dan maar dat je er iets van 10-15 mille voor moet neerleggen. Krijg je een auto voor die rijdt als een klassieke Amerikaan, maar veel exclusiever is, en natuurlijk een hele geschiedenis in de kofferbak met zich meedraagt. Maar reken ook op heel wat logistieke problemen en een brandstofrekening die er niet om liegt. Want 1 op 3 is een normale verbruikswaarde voor dit soort wagens…(Foto’s: internet)
Lees ook:Nissan draait goed in Europa…
Lees ook:Toyota made in Russia
Lees ook:GAZ’ stijlvolle Volga M21…
Lees ook:VW bouwt grote SUV voor Amerika
Lees ook:VW levert nieuwe bestellers uit…