Het Amerikaanse automerk Hudson stamde uit 1909, maar werd vooral bekend als alternatief voor de wagens van de bekendere grote merken uit die tijd. Hudson zocht en vond haar klanten onder kopers die niet voor een dubbeltje op de eerst rang wilden zitten. Die kopers kregen dan een betrouwbare, goed gebouwde auto die prima reed. Echt revolutionair waren die Hudsons nooit, tot men in 1948 kwam met de voor zijn tijd bijna revolutionaire Commodore. Een auto met een heel lage lijn, indertijd aangeduid als ‘step-down’, en een zelfdragende carrosserie. Dat kwam je in die jaren niet zo vaak tegen. Er werden er veel van verkocht, en ze zijn nog steeds klassiekers met een grote aantrekkingskracht. Maar Hudson ging het niet redden in haar eentje. 
Samenwerking werd gezocht met concullega Nash dat met wonderlijke modellen trachtte een aparte kopersgroep te trekken. In 1954 fuseerden beide merken en deed men wat je bij merken als VW, Toyota, Renault, PSA in onze tijden ziet. Gewoon het model van de een voorzien van het merk van de ander. Batchselling pur sang. Maar dat hield in de praktijk toch in dat Nashes werden verkocht als Hudsons. Maar daarbij ook de wat wonderlijke vormgeving van Nash meekregen. De in 1955 verschenen Hudson Hornet was zo’n voorbeeld. Een auto met een bepaalde afwijkende vormgeving, en sinds dat bouwjaar ook een V8 in het vooronder. Die leverde 223 pk en gaf de opmerkelijke auto een topsnelheid van 165km/u.
Qua detaillering was de Hornet best een aardig ding, maar het hielp hem niet aan voldoende afnemers. Daarvoor bood hij domweg te weinig t.o.v. de alom tegenwoordige concurrentie van de ‘grote drie’ in die jaren. Nash/Hudson werd intussen omgevormd tot AMC (American Motors Corporation), de naam van Hudson en die van Nash verdwenen ergens eind 1957 in de vergetelheid. En dat was geen overbodige luxe want van deze Hornet werden er in totaal niet meer dan 35.000 gebouwd en verkocht in een periode van drie jaar. 
En dat was echt goed voor enorme verliezen. Het zijn om die reden ook geen echt aantrekkelijke klassiekers voor liefhebbers van Amerikaanse automobielen uit de jaren vijftig. Een echt mooi exemplaar doet iets van 8.5 – 10 mille. En dat is heel weinig geld voor een auto die alleen al door zijn vormgeving uniek is. En waarvan je op voorhand weet dat ze niet op elke straathoek te vinden zullen zijn.
Lees ook:Onbekend wellicht, niet onbemind, de Hudson Hornet 1955-57
Lees ook:Step-down was het toverwoord voor de Hudson Commodore….
Lees ook:Befaamd en bijna vergeten; Hudson
Lees ook:Ongeliefd kleintje; de Nash Metropolitan
Lees ook:Een deel twee van animatiefilm Cars?