Ik kan me nog goed herinneren dat een van mijn vroegere vliegvrienden er in rond reed. Een prachtige sportieve auto, met een eigele kleur, die door zijn bouwwijze en sportiviteit meer bij een Italiaanse of Amerikaanse sportwagenfabrikant paste dan bij het merk waar het toe behoorde; Opel. Immers bij die Duitse concurrent van Volkswagen vond je indertijd wagens als de Kadett of Ascona, en dat waren bepaald geen sportieve broeders. Kortom, de auto waarover ik het hier ga hebben was een buitenbeetje en kwam ook helemaal niet uit Duitsland, maar werd gebouwd in Frankrijk. Ik heb het over de GT. 
Een wagen die nog het meeste leek op een iets te heet gewassen Chevy StingRay en die door Opel ooit als studiemodel op een autobeurs was neergezet, maar waarop de reacties zodanig positief waren geweest dat men had besloten de auto te gaan bouwen. Om de prijs een beetje aardig te houden lepelde men er eerst een wel erg tamme 1100cc motor uit een Kadett voorin. Die leverde 60pk en bracht de vlotte Opel naar 155km/u topsnelheid. Daarmee was de GT bepaald geen concurrent voor de Capri van Ford, maar je had er wel een erg fraaie auto voor die o.a. klapbare koplampen bood als extra en dat was in die tijd best modern. Was de Opel voor de aloude doelgroepen van het merk veel te modern of te duur men trok er wel nieuwe klanten mee. Maar die wilden meer vermogen. En dat leverde Opel een stukje verder in de ontwikkeling van de auto. 
Er kwam een 1,9 liter ter beschikking die met 90pk een stuk beter presteerde en de vlotte GT ineens naar de 185km/u wist op te stuwen. Kijk, nu kon je je er mee vertonen. Met wat vlotte lakkleuren op de auto was het een opvallende verschijning. Jammer was wel dat de afwerking matig was en heel wat van die GT’s gingen aan roest en andere problemen ten onder. De productie staakte na vijf jaren al en de wagen kreeg nooit een echte opvolger. Opel koos voor de wat simpeler en ook bruikbaarder Manta die weliswaar minder presteerde maar het wel tot enorm veel hogere productie- en verkoopaantallen bracht. 
De GT verdween via de zijdeur uit de showrooms en is nog steeds een onbekende Opel. Ook in klassiekerland is hij niet zo heel erg gevraagd. Een echte originele in een goede conditie doet iets van 10 mille en dat is niet zo gek voor een auto die heel goed mee kan in het hedendaagse verkeer. Let wel op roest en de conditie van het motorblok want anders heb je er een zorgenkind bij. Maar is het een goede auto, heb je er niet alleen veel plezier van, maar ook veel bekijks mee. En dat kan je niet van iedere klassieker zeggen
Lees ook:80 jaar Opel Kadett; leeft voort als Astra!
Lees ook:Vauxhall’s Kadettkloon – de Viva
Lees ook:Die hoekige Viva’s…van Vauxhall…
Lees ook:Vlotte en chique Brit; Humber Sceptre 1963
Lees ook:Opel viert halve eeuw Kadett