Ik heb al eens eerder iets geschreven over het exclusieve sportwagenmerk van Alejandro de Tomaso. Argentijn van geboorte die in Europa deelnam aan de zo populaire racerij. Hij trouwde in Italië met een vermogende Engelse dame die hem in staat stelde verder te gaan met zijn passie, het racen. Befaamde merken als Maserati en Osca maakten hem redelijk bekend, maar een groots winnaar was hij nooit. Die beroemdheid kreeg hij wel toen hij auto’s ging bouwen. En wat voor auto’s! Veel zeer sportieve en lage bolides die het prototypestadium niet ontgroeiden, maar begin jaren zestig van de vorige eeuw kwam dan toch de eerste auto van de band in een piepklein fabriekje. 
De als Vallelunga aangeduide auto was een uiterst laag ontwerp met een Matra/Simca-achtige vormgeving waaronder een gigantische achterruit. De auto was van kunststof gemaakt en kreeg een Chevrolet Corsair motor achterin. Uit die toch wat kleinschalig gebouwde De Tomaso werd de veel bekendere Mangusta ontwikkeld die er een stuk potenter uitzag en was voorzien van een dikke Ford V8 motor van bijna 5 liter inhoud en een vermogen dat ruim boven de 300pk uitkwam. 
Dat blok was uiterst simpel te bereiken, je klapte gewoon de halve carrosserie achter de zitplaatsen opzij en zette die met een uitzetstut vast. Gaf vrije toegang tot het blok. Opvallend kenmerk van de Mangusta was ook weer de enorm lage vormgeving, de auto was net 1 meter hoog, dus je moest niet al te groot zijn om er in te passen. De door Giugiaro ontworpen auto had het lastig in de slag om welvarende klanten. Die hadden een ruime keuze indertijd uit een hele reeks veel bekendere of grotere modellen van de grote producenten als Mercedes of Jaguar. 
En als je de motorisering bekeek waren er ook nog Shelby’s die het in de VS erg goed deden. Mooi waren bij de Mangusta de achterruiten die gescheiden boven de motor waren aangebracht waarachter dan weer twee verlaagde carrosseriedelen waren aangebracht voor het afvoeren van de warme motorlucht. De net geen 1000 kilo wegende De Tomaso haalde 250km.u en was een echte liefhebbersauto. Er werden er maar 400 van gebouwd en die zijn momenteel aardig gezocht als klassieker. Een goed exemplaar doet al snel meer dan een halve ton als het niet meer is. 
En dan heb je iets bijzonders, want veel kans op een tweede in de file onderweg maak je niet.
Lees ook:Nog eens De Tomaso, de Mangusta
Lees ook:Komt De Tomaso weer terug??
Lees ook:Die leuke Simca Aronde…
Lees ook:Strak en zakelijk; Ford Fairlane 1962-1967
Lees ook:Onbekende klasse van Lancia; de Ardea