Oostduits werkpaard – De Barkas B1000

Twintig jaar geleden viel de zgn. ‘Muur’ en kregen we een andere wereld. Oost-Europa werd opengebroken en voor de mensen die voorheen achter het zgn. Ijzeren gordijn hadden geleefd kwamen Westerse gebruiksgoederen zoals auto’s ineens beschikbaar. De voorheen in eigen land gebouwde producten waren zeker voor veel inwoners van de DDR niet meer interessant genoeg.

En zo kwam al snel een einde aan de productie van heel wat voertuigen uit die streken die eigenlijk decennia lang het straatbeeld hadden bepaald en waaraan voorheen door vrijwel niemand was getwijfeld. Nou ja, een Trabant was geen Volkswagen, een Wartburg geen BMW, maar wat was er mis met een van de werkpaarden uit die volksrepubliek, de Barkas? Deze auto volgde in 1961 de sterk verouderde Framo lichte bestalauto’s op. De Barkas was een moderne besteller die in ontelbare uitvoeringen gebouwd zou gaan worden. In basis werd een driecilinder tweetakt motor gebruikt die 992cc groot was en iets meer dan 40pk leverde.

Die motor stond voorin, tussen bestuurder en bijrijder in een vlot vormgegeven cabine. De aandrijving vond plaats op de voorwielen en dat was indertijd bij bestelauto’s een zeldzaamheid. De besteller kon 1000 kilo aan vracht meenemen en werd direct populair. Een paar jaar later verscheen een ‘kleinbus’ die ook snel ingevoerd raakte. Vooral de overheidsdienaren waren gek op deze wagens en de pruttelende werkpaarden kwamen dan ook al snel in gebruik bij de Volkspolizei en brandweer. Barkassen werden in allerlei uitvoeringen gebouwd. Je had kraanwagens, er kon een container op het kale chassis worden geschroefd, er ontstond een versie met twee achterassen waarmee o.a. de hulpdiensten van de DDR-Wegenwacht ging rijden.

Maar ook speciale ambulances werden ontwikkeld op basis van de Barkas, die oerdegelijk en betrouwbaar bleek. Er werd af en toe wel het een en ander gemoderniseerd aan de wagens maar echt spectaculair was het allemaal niet. Af en toe kwamen er speciale versies op de weg, gebouwd door specialisten, zoals een taxibusje met een wat vlottere en rondere carrosserie die werd gebouwd door Fritz Fleischer KG. In de laatste jaren van haar bestaan stond de DDR-leiding toe dat dure deviezen werden gebruikt om milieuvriendelijker en sterkere viertaktmotoren van Volkswagen in de populaire bestelauto’s te bouwen.

In 1989 werd het eerste exemplaar met deze getoond aan het publiek tijdens de Leipizger Messe. Toen was ook te zien dat men de auto een facelift had gegeven die o.a. inhield dat er een nieuwe grille in de neus was aangebracht. Toen de DDR als land verdween trachtte de fabrikant nog om o.a. samen met Karmann goedkope camperversies van de Barkas op de markt te brengen, maar er bleek voor de nieuwe versies weinig tot geen belangstelling meer te bestaan. De rol van de Barkas was uitgespeeld. Opmerkelijk is wel dat heel wat van deze Oost-Duitse bestelwagens hunweg naar het westen wisten te vinden. Ook in ons land waren ze een paar jaar populair. Niet in de laatste plaats door hun lage aanschafprijs.

Maar de rokende en pruttelende tweetaktmotoren waren de voornaamste reden dat de import na enige tijd moest worden gestaakt. In 1990 viel het doek voor dit werkpaard uit de DDR-tijden. Maar niet nadat er vele honderdduizenden van deze gemotoriseerde pakezels waren gebouwd. Als klassieker zijn ze niet zo populair maar af en toe kom je er, zeker in Duitsland, nog wel eens een tegen die in redelijk tot goede staat verkeert. En als het dan een ‘oorspronkelijke’ Barkas betreft kis het prachtig om te zien welke blauwe wolken aan uitlaatgassen deze wagens produceerden en ook om dat typische tweetaktgeluid nog eens te horen. Voor mij blijft dat als een van de belangrijkste kenmerken van voertuigen uit de DDR verbonden.

Lees ook:Werkpaard uit de DDR, Barkas!
Lees ook:Populair Oostduits werkpaard; de Barkas B1000
Lees ook:Lichte DDR-transporter – De IFA/Framo Garant
Lees ook:Britse middenklasse; Austin Cambridge
Lees ook:Populair en indertijd modern; de Simca 1100!