In Neurenberg zat ooit het tweewielermerk Zundapp. Wie uit de generatie komt van de bromfietsen, tussen pakweg 1950/1975 mateloos populair onder jongeren, of wellicht in die periode al een motorfiets mocht berijden, zal die naam nog wel iets zeggen. Mensen van nu fronsen wellicht de wenkbrauwen. Dan heb ik nog meer nieuws voor je, datzelfde Zundapp bouwde ooit een van de meest idiote auto´s ooit. Met de Geuzennaam Janus uitgerust was het een ding dat zowel voor en achter gelijk waren, alleen de verlichting verraadde aan welke kant je stond. Het was ontwikkeld in de tijd dat in Duitsland dwergmobielen in trek raakten. Goedkope karretjes, vaak kleiner dan de huidige brommobielen en veelal uitgerust met een klein tweetaktmotortje dat vaak werd gehaald bij juist die tweewielerspecialisten. 
Zo deed Zundapp het ook. Men haalde uit eigen productie een eencilinder tweetaktblokje van 248cc waarmee de Janus 14 hele paarden ter beschikking kreeg. Anders dan bij de meeste fabrikanten van dit soort karretjes zat die motor bij Zundapp niet voor/ of achterin, maar midden in de carrosserie. En men zette de voorste en achterste stoelen daar tegenaan. Op zodanig wijze dat de bestuurder en zijn passagier normaal vooruitkeken, maar de achter passagiers met hun regen tegen het motorblok aan kwamen te zitten en dan naar achteren mochten kijken. 
Men noemde dat bij Zundapp een veilige constructie. Op zich was er iets voor te zeggen, maar het motortje moest hard werken om de Janus naar de top van 80km-u te brengen en deed dat bepaald niet geluidloos. Daarbij was communicatie tussen de inzittenden dus een lastige opgave. Ook wilden er nog weleens wat gassen naar binnen lekken waardoor je vaak in de stank van die pruttelende tweetakt verkeerde. Ook niet meteen een echte bijdrage aan het comfort. 
Instappen deden de inzittenden via een gespiegeld deurenpaar, voor en achterin, aan de zijkant van de carrosserie zocht je vergeefs naar een in- of uitgang. Het wagentje werd maar twee jaar lang gebouwd en in die periode kwamen er 6902 stuks van de band. En die verkochten moeizaam. Intussen is wel duidelijk dat van de overgebleven exemplaren de waarde aardig is gestegen. Wie een goed rijdend en gaaf exemplaar op de kop kan tikken moet rekenen op een prijs van tussen de 25 en 30 mille. Veel geld voor een auto waarmee je eigenlijk de snelweg niet op kunt. Maar dat deelt hij met de meeste van die toen zo populaire dwergjes. 
Nog los van het feit dat de milieulobby zowat een toeval zal krijgen als je er al walmend mee over de weg rijdt. Tweetakt is uit den boze. Ook dat is erg veranderd in die zestig jaar sinds deze Duitse mini-auto op de weg kwam.
Lees ook:Alternatief vervoer; de Zundapp Janus
Lees ook:Veiligheid achterin soms zorgelijk….
Lees ook:Onbekende Zwitser – Monteverdi Hai 450SS
Lees ook:Weekendritjes in een bestel-Eend…
Lees ook:Dragen gordels nog steeds dringend nodig…