Het is vakantietijd en dus trek ook ik er af en toe even tussenuit. Zo maar ergens naartoe, niet al te lang van te voren gepland. Dat is verrassend. Zo waren we de afgelopen drie dagen even in België. Een land met een wegennet waar ze in het Oostblok van voor de omwentelingen van 1989 nog wat van hadden kunnen leren. Zo reed ik o.a. op het stuk weg tussen Antwerpen en Turnhout en het is een wonder dat alle onderdelen van het werkpaard er nog gewoon aan vastzitten. Zeldzame situatie. Een wegdek dat het midden houdt tussen een testbaan, een vooroorlogse Autobahn en een onderdeel van het traject Luik-Bastenaken-Luik. Gaten, scheuren, ribbels, en zo meer verstoren het genoegen om over een snelweg te rijden zeer. Maar men heeft wel om de 15 meter of zo een lichtmast boven die snelwegen staan daar. Kom daar maar eens om in het milieugekke Nederland. Opvallen doet ook het gebrek aan goede wegbewijzering in het land van de zuiderburen. Het is maar goed dat we een navigatieapparatuur bij ons hebben tegenwoordig want het is best lastig om ontbrekende namen van steden waar we wel naartoe willen te scheiden van die waar we niets te zoeken hebben. In- en uitvoegstroken zijn kort, op- en afritten scherp en soms half overwoekerd met onkruid. De Ring van Antwerpen bleek goed voor een file met een ingebouwde vertraging van meer dan een uur. En wie daar rijdt snapt wel waarom het daar fout zal gaan. Welke een chaos, wat een wonderlijke toestanden spelen zich daar af. Kortom, een ritje door België is een waar avontuur. Waarbij opviel dat dit vooral geldt voor de snelwegen. De lokale wegen tussen Turnhout en de Nederlandse grens bleken van prima kwaliteit, en er stonden daar wel voldoende borden om ons de weg te wijzen.
Lees ook:Files door Belgische alcoholcontrole
Lees ook:Treiterfiles
Lees ook:Vrees voor sluiting Opelfabriek in Antwerpen
Lees ook:Filevorming en vertraging…
Lees ook:Groot onderhoud Belgisch wegennet op komst…