Onlangs kwam ik er in het Duitse grensgebied weer eens een tegen. Een auto die meteen opvalt, net zoals een DS dat doet, of een Renault 16. De door het toenmalige NSU ontworpen en gebouwde RO-80 was een prachtige auto, zeker in zijn dagen. Hij verscheen al in de tweede helft van de jaren zestig. Een slanke auto met een lage neus en hoge achterkant, een geweldige wegligging en voor zijn tijd een fabelachtige topsnelheid van 180km/u. En dat reden de eerste eigenaren er ook mee. Een wagen waar je mee voor de deur kon komen. 
Met zijn lengte van bijna 4.80mtr ook geen kleine auto zoals NSU voorheen wel altijd had gebouwd, meer een model voor de zakelijke berijder. En die vielen ook voor de auto, al was hij bepaald niet goedkoop. Je legde er toch (omgerekend) 8.600 Euro voor neer, en dat was heel wat meer dan voor een Ford Taunus 20M RS met een zespitter voorin van 2,3 liter en een sportieve uitstraling. De NSU was dus een exclusieve auto. Niet in de laatste plaats door de zeer ongewone Wankelmotor. 
Dat was een ontwerp van de gelijknamige ingenieur die meende dat al die bewegende delen in een normale verbrandingsmotor eenvoudig te vervangen waren door een paar ronddraaiende rotoren die de rol van de cilinders over zouden nemen. Men had dit bij NSU geadopteerd en al eens toegepast in een klein sportief wagentje dat met 500cc inhoud een top van 150km/u kon behalen. De kinderziekten in dat model meende men bij de RO-80 premiere onder controle te hebben. Dat bleek helaas totaal anders. De RO-80 barstte van de problemen. Olieverbruik, vastlopers, lekkages. Het zou jaren duren voor men van de RO-80 een betrouwbare auto kon maken. 
Helaas wachtte de klandizie daar indertijd niet op. De auto werd uiteindelijk verguisd en de problemen met de RO-80 werden de fabriek te veel. Men ging samen met VW-Audi en verdween als onafhankelijk merk van de markt. Veel eigenaren die soms al aan hun tweede of derde Wankelmotor bezig waren hielden het voor gezien en lieten een meer normale zuigermotor van Ford of Audi inbouwen. Dan had je tenminste een rijdende auto. In 1977 viel dus het doek voor de RO-80. Van de totale productie van net geen 38.000 stuks bleven er nog wel wat klassieke exemplaren over. 
Die werden en worden gekoesterd, ook al is de auto nooit een echt geliefde klassieker geworden. Een helemaal tiptop voor elkaar exemplaar doet iets van 10 mille of zo. Wel letten op olielekkage. Want als je dat ziet is het vaak al te laat. Maar wat een mooie auto was en is dit zeg!
Lees ook:Die bijzondere RO-80
Lees ook:Renault haalt Clio’s terug
Lees ook:Met een T-Ford rond de wereld…
Lees ook:Dat imago toch…Audi!
Lees ook:Nu al informatie over de Ford NASCAR Mondeo…