Het Japanse automerk Honda is intussen een beetje een buitenbeentje geworden in ons land. De aantallen verkochte wagens van dit merk nemen jaar na jaar af en als het zo doorgaat wordt het een merk in de marge. Precies zoals het ooit lang geleden alweer, in 1962 namelijk, begon met haar autoproductie. Relatief jeugdig merk dus. Men dacht na over die auto’s en besloot alles klein te houden. Maar wel met grote prestatiedrang. ‘Wat we kunnen bouwen moeten we ook bouwen’ luidde de slogan kennelijk en dus zette men piepkleine auto’s in elkaar die waren voorzien van miniatuur-aggregaatjes die de voorwielen aandreven met zulke hoge toerentallen dat je bijna moest denken aan gloeiplugblokjes uit schaalmodellen. 
Zo zat in de N360 een 354cc motortje dat bij 8000tpm haar volle vermogen leverde. Een koppeling met klauwen zorgde er voor dat de kleine Honda al dat ‘vermogen’ ook op de wielen kon overbrengen. Later kwam er een 600cc blokje beschikbaar dat 42pk’s leverde bij een meer bescheiden toerental van 6000. Dat laatste ding was nog leverbaar met een automaatje ook. Ongekend voor die jaren en het zette Honda als serieuze autobouwer weliswaar op de kaart, de aantallen bleven, zeker bij ons, bescheiden. De wagentjes waren ook wat te klein naar de smaak van de gemiddelde Nederlandse gezinshoofden. Bij een lengte van net 3 meter en een breedte van onder de 1.30mtr was het dan ook geen overbemeten ding. Die autokopers van toen hadden toch liever een Opel, Volkswagen, Ford, Austin of Skoda familiesedan dan een piepklein Japje. Maar internationaal verliep dat verhaal van Honda heel anders. In 1970, acht jaar na aanvang van de autoproductie, bouwde men al de miljoenste vierwieler. 
Reden voor een feestje. En dat vierde men o.a. door een erg aardig gevormde maar nog steeds piepkleine Coupe aan te bieden in de vorm van het model ‘Z’. Technisch was de auto gelijk aan de al wat oudere N360/600 reeks maar de vormgeving was sportief en de achterruit was van de bolle vorm. Kocht je de Z met een 600cc motor leverde Honda daar meteen schrijfremmen voor bij en dat was niet alledaags indertijd. De kleine auto was goed voor een top van 125km/u, maar of dat nu zo comfortabel zal zijn geweest weet ik niet. Bij 7000tpm zal er best wat geluid uit het vooronder zijn doorgedrongen tot de inzittenden. 
En veel bagage hadden die vast niet bij zich. Dat paste er gewoon niet in. Maar leuk was de Z wel en Honda nam een deel van de vormgeving over voor de wat grotere en ook bij ons zeer succesvolle eerste Civic-reeks die twee jaar later zijn opwachting maakte. Ooit zijn er precies 15 Honda Z’s op kenteken gezet. Het zijn als klassieker geen gevraagde wagentjes en wat nu rijdt is vaak in handen van liefhebbers en verzamelaars. Die zijn weliswaar schaars, maar toch. Een piepklein wagentje van een technisch begaafd merk. Dat verdiende m.i. even aandacht.
Lees ook:Honda’s eerste sportwagen(tje)
Lees ook:Die leuke compacte Honda S800…
Lees ook:Leuk alternatief voor een Kever; de NSU 1000!
Lees ook:Honda introduceert nieuwe Europese motoren
Lees ook:Vrijwel onbekend gebleven; Daihatsu Charmant!