Neem van mij maar aan dat er jaren waren in onze automobiele geschiedenis dat we als Nederlanders met enig dedain keken naar Japans auto’s. Merken als Isuzu of Hino droegen weinig bij aan het gevoel dat men daar in dat verre land in staat was echte auto’s te bouwen. Ook de eerste kleine karretjes van Suzuki, Subaru of Nissan maakten weinig gevoelens los. Net zo min als de piepkleine en niet voor onze bouw geconstrueerde eerste Honda’s. Maar juist dat laatste merk kwam in 1965 met een auto naar Europa die in verschillende opzichten heel bijzonder was. Ontwikkeld vanuit de S360 en 500 series kwam het merk met de S800, die in Parijs tijdens de Autosalon daar zorgde voor wat opwinding bij het verzamelde journaille en publiek. 
Een kleine sportwagen, althans dat uiterlijk had het wagentje, met een 800cc grote vierpitter voorin die zijn maximale vermogen van 71PK leverde bij maar liefst 800tpm. Het ding jankte het uit. Al die pk’s werden op de achterwielen gezet via een heel aparte constructie van cardanas en aandrijfkettinkjes. Die kettingen werden door een oliebad gesmeerd gehouden. 
De S800 had een vierversnellingsbak en schijfremmen op de voorwielen. Had de kleine wagen voor nog onafhankelijke veerpoten, achter kreeg je een starre as, maar wel afgeveerd met schroefveren. De S800 was slechts 3.33mtr lang, 1.40mtr breed en 1.21 hoog. En compacte auto dus. En vooral als coupe zat je er als Nederlander van boven de 1.80mtr toch een beetje scheef in. Maar het ding haalde 156km/u en dat was een beste prestatie voor die tijd. Naast een coupe bracht Honda ook een erg leuke cabrio uit, en dat was een prima wagentje voor twee jonge mensen die even een bakkie gingen doen op de boulevard van Scheveningen of zo. Na een jaartje produceren bracht Honda een nieuwe versie, die o.a. een ander veersysteem voor de achteras bood, zo werd daar een Panhardstang aangebracht om die relatief zware as op zijn plek te houden bij een steviger rijstijl. 
De wagen kreeg ook wat grotere richtingaanwijzers en de voor en zijramen kregen veiligheidsglas, wat de veiligheid flink ten goed kwam. En voor de Nederlander die in de winter nog wel eens zat te vernikkelen in zijn Japanse voertuig, kwam er ook een verbeterd kachelsysteem in de kleine flitser. De wagentjes waren nooit heel populair, maar er weden er toch nog wel wat verkocht in ons land. Voor de gemiddelde burger was het een speelgoedauto, maar wie die drempel over was werd Honda een merk om trouw te zijn. Want ondanks de enorme toerentallen van het kleine motortje voorin, hield de auto het uit.. En was het plezierig rijden in de Honda mits je de toeren er op hield en je niet te vaak over klinkerstraten heen moest. Want overdreven comfortabel waren ze niet. Ongevoelig voor roest ook niet. En dat zorgde voor een snel verdwijnen uit het straatbeeld. 
Een enkel wagentje van dit type is nog wel in gebruik of in een verzamelaarscollectie te vinden denk ik. Maar voor veel mensen van latere geboortejaren was de eerste echte Honda pas de eerste Civic. En kent men die S800 überhaupt niet. Vandaar dat ik hem even in een klein spotlichtje zette. Hij verdient het!
Lees ook:Die leuke compacte Honda S800…
Lees ook:Curieus; Honda Vamos!
Lees ook:Honda brengt elektrische sportwagen..
Lees ook:Dwerg met potentie
Lees ook:Kleine Honda’s…