De GS leek veel op een iets te heet gewassen CX, maar was zeer elegant gelijnd...
Citroen zette na de fameuze DS serie die men ruim 20 jaar had gebouwd een totaal andere opvolger neer in de vorm van de CX. Glad, laag, sportief ogend, maar nog wel gebruik makend van de bekende technieken die de DS maakten tot een toen al gewilde klassieker. De CX had coupeachtige lijnen en was met zijn tweeliter motor van 102pk nog flink snel ook. Voor de middenklasse bouwde Citroen nog een nieuw model dat qua styling wel een kloon leek van die grote CX, maar met flink wat kleinere afmetingen en een heel bijzondere motorisering nieuwe klanten aan het merk moest gaan binden. De GS, zoals de middenklasser gedoopt werd, kwam in 1970 al uit, maar kreeg zijn grootste bekendheid een jaar of wat later.
De GS had door zijn hydropneumatische vering een geweldig wegcontact...
Ook bij deze auto vonden we weer het bekende Hydropneumatische veersysteem waardoor de auto een heel apart comfortniveau haalde. Onder de fraai vormgegeven neus werd een viercilinder boxermotor gemonteerd die 1222 groot was en 66pk leverde. Daarmee was de gestroomlijnde Citroen ruim 150km/u snel. De auto bood veel binnenruimte, een flinke bagageruimte en een bovengemiddelde wegligging. Maar er waren ook wel bezwaren.
Ook een ruime Break zat in het gamma uit de jaren zeventig...
De boxermotor was een bijzondere constructie, het interieur was zodanig afwijkend van de norm binnen deze klasse dat je absolute fans maar nog meer tegenstanders van het ontwerp tegenkwam en de auto bleek extreem storingsgevoelig. Naast een vierdeurs sedan was er ook al snel een Break (stationcar) te koop.
Een afwijkend stuurwiel met o.a. maar een spaak kenmerkte de GS...
De eerste series GS-en werden gebouwd tussen 1970 en 1979 en ze werden ook in ons land erg populair. Voor het modeljaar 1980 werden wat technische en optische wijzigingen doorgevoerd. De aanduiding veranderde naar GSA. De iets luxere modellen kregen een zgn.’vijfde deur’ en het motorvermogen ging naar 1300cc. Een halfautomatische versnellingsbak werd als extra leverbaar en de auto kreeg nieuwe bumpers met een zwarte kleur. De relatief flinke dorst van de auto bleef echter in het ontwerp gebakken zitten. Toch hield Citroen de GS nog even in haar gamma. Begin van jaren tachtig werd de vlotte Citroen echter opgevolgd door de veel hoekiger BX. Een auto die door Bertone was ontworpen en technisch op dezelfde leest geschoeid bleef maar al snel veel krachtiger versies bood dan de kleinere GS. Voor de exemplaren die zijn overgebleven is binnen Citroen-liefhebberkringen wel de nodige belangstelling ontstaan, maar een echt geliefde klassieker is het nooit geworden. De prijzen zijn voor goede exemplaren daarom ook nog steeds aan de bescheiden kant.
Helaas was de kwaliteit van de geleverde GS-en zodanig dat er maar weinig mooie exemplaren terug te vinden zullen zijn. De prijzen zijn prettig laag...
Lees ook:Citroen GS – Mixed emotions nog steeds….
Lees ook:Bloedsnel rechtdoor; de Ford Fairlane Thunderbolt
Lees ook:De bijzonder opvallende Ford Fairlane Thunderbolt…
Lees ook:Niet zo populaire Fiat; de 131 Mirafiori..en Supermirafiori – nog eens…
Lees ook:Sportieve enkeling; Aston Martin Ulster
Zo een goedkope auto is wel wat voor mij.
subjectief stukje..
De cx is een supermooie wagen, maar ik zou de gs geen te klein gewassen cx noemen. En deze middenklasser, de opvolger van de ami, was er al vanaf 71 toen ze gelijk auto van het jaar werd en niet in 74. Eerder dan de opvolger van de ds, genaamd cx lijkt me. groetjes, een gs liefhebber
@Niels – Wat ik hwet laatste deel van mijn verhaal schrijf is dat de GS vanaf 1970 werd geproduceerd. Die eerste aanduiding (1974) is een typefout en haal ik even weg. Stom, had ik moeten zien. Dank voor de aanvullende opmerking. Als ik echter kijk naar de lijvoering van de GS en de CX is mijn opmerking over de iets te heet gewassen CX die GS werd toch niet zo gek. Het is zeker niet denigrerend benoemd hoor…Als ik ee auto echt niet zie zitten zal ik er niet snel ies over schrijven…
Bedankt voor de reactie.
Mijn stukje is natuurlijk ook subjectief.
Voorstel: Een cx is een “gestrechede” gs met gunstig resultaat. De knik in het dak kan verdwijnen zonder dat de passagiers achter hoofdruimtegebrek hebben. Zo een lange wagen is erg mooi en maakt een chique indruk.
Waarom ik zo van de Gs houd: Een opvallende middenklasser is een zeldzaam fenomeen.
Het autootje heeft toch maar een hydraulische vering en remvoering en een naar mijn smaak heerlijke laagliggende 4 cilinder boxermotor.
De eend is voor mij te minimaal, de cx iets te luxueus.
Chevrongroet
Dat “afwijkende stuurwiel” was niet echt kenmerkend voor de GS.
De DS had hem in 1955 al……
Verder een leuk stukje!
Ik heb jarenlang een GSA Break gehad. Van de 15 auto’s die ik in 60 jaar heb gehad was het verreweg de fijnste wagen. Een rotsvaste wegligging en fantastisch comfort. Ik heb weinig storingen gehad maar uiteindelijk kwam hij niet meer door de APK vanwege teveel roest op kritische plaatsen. Ik had tranen in mijn ogen toen een sloper hem kwam halen. Citroen was zijn tijd ver vooruit. Het hydro-pneumatische systeem is bijvoorbeeld later door Bentley gejat. Luchtgekoelde motoren komen weer terug. Citroen was de pioneer van voorwielaandrijving met toch een kleine draaicirkel. Het tijdperk van echte auto’s met karakter is voorbij. Het zijn allemaal dezelfde blikken kistjes tegenwoordig. Geen enkele is nog het bewaren waard.
@Jefke – Roest was een enorm probleem bij Franse auto’s indertijd en het is jammer dat er daardoor zo weinig van die oude Citroens bewaard zijn gebleven. Dat de techniek geavanceerd was moge duidelijk zijn. Dat sommige experimenten minder geslaagd waren ook. Maar Citroen heeft volgens mij met haar nieuwe modellen aardig de weg omhoog weer te pakken en is weer een serieus te nemen merk geworden.
Na jaren in een visa , verschillende GSAs en uiteindelijk in verschillende DS te hebben gereden heb ik er uiteindelijk toch afscheid van moeten nemen.
Er was omstreeks mijn huwelijk weinig ruimte tijd en geld om zoveel aandacht geld en tijd naar deze schitterende citroens te laten gaan. Na jaren in kleine betrouwbare jappanners en wat duurdere VWs te hebben gereden was me van het begin af aan al duidelijk dat het plezier in autorijden voor mij geheel verloren gegaan is bij de verkoop van mijn laatste DS. Geen enkele auto heeft het rijplezier weten te evenaren als het rijden in een citroen met hydropneumatissche vering met name de DS.
Nog steeds volg ik citroen in de hoop dat er eens een waardige opvolger van de DS zal verschijnen met dezelfde ruimte comfort vorm en uitstraling.
Na jaren wachten verwacht ik er eigenllijk niet zoveel meer van, helaas
Citroen maakt geen auto’s meer voor liefhebbers, maar voor een breed publiek, en dat wil geen extravagantie maar betrouwbaarheid, uitstraling, zuinigheid en veiligheid. De oude tijden komen bij veel merken niet meer terug. En de merken die vast bleven houden aan die oude tijden gingen uiteindelijk over de kop. Citroen behoort tot PSA en platforms en technieken worden nu gedeeld met Peugeot. Toch hangt er nog steeds voldoende Franse atmosfeer omheen om er naar te kijken als je liefhebber bent. Maar vergeet alles van vroeger….ook Citroen is nu toekomstgericht!
Wat historie:
de GS werd gezamenlijk ontwikkeld met de Lancia Beta. De GS was (qua lijnen) de voorloper van de CX die in 1974 op de markt kwam. Dat blijkt niet voldoende nu.
Dank voor de aanvulling…