Wie indertijd een collectie Dinky Toys bezat miste een ding zeker, ramen! Met de komst van het nieuwe merk Corgi Toys werd dat probleem opgelost. Mijn eerste model met ramen was een exotische personenauto, nu bijna vijftig jaar in de collectie!
Ik ga weer eens met u terug naar mijn jeugd. Flink wat jaren geleden. Toen Dinky Toys nog het ultieme speelgoed waren voor jongens en die autootjes niet waren uitgerust met ruitjes. Er kwam toen ineens een concurrent op de markt die dezelfde kwaliteit bood als fabrikant Lesley met haar Dinky Toys. Maar Corgi Toys, zoals het merk heette, wist er domweg wat meer details op en in aan te brengen. Niet dat die eerste Corgi’s nu overliepen van de detaillering, maar ze hadden een belangrijk ding dat ze direct onderscheidde van de Dinkyvloot, het realistischer voorkomen door middel van ramen in de carrosserie. Het zal duidelijk zijn dat ik er thuis een aardig zeurconcert op heb losgelaten. Want mijn vrienden op straat hadden al een paar van die Corgi’s en ik kon daar slechts op hopen. De eerste Corgiauto die ik dan uiteindelijk voor mijn 11e verjaardag kreeg was een hier vrijwel onbekend gebleven auto. Een Standard Vanguard III, van het modeljaar 1956. Deze van oorsprong Britse personenauto was in Engeland veel bekender. Standard bouwde al ver voor de tweede wereldoorlog auto’s met schitterende namen als de ‘Flying Twelve, de ‘Flying Twenty’ etc. Wagens met een vier of zes cilindermotor onder de kap met een voor die tijd ook behoorlijk vermogen. Na de oorlog werd het gamma redelijk behoudend opnieuw opgebouwd.
Standard bleef even vasthouden aan het bekende en zo zag een 14 Saloon van bouwjaar 1948 er net zo uit als een zelfde soort auto van voor de oorlog. Met de Vanguard van 1948 veranderde dit beeld dramatisch. Deze auto liet Amerikaanse lijnen zien, een ronde rug, in de neus ingebouwde koplampen en de wagens hadden een 2.1 liter motor onder de klep van 69pk.
De Vanguard was er als sedan en als Estate en was als zodanig aardig succesvol. In 1953 kwam de van de eerste Vanguard afgeleide Vanguard II op de markt, die technisch gelijk was aan zijn voorganger, maar een langere ‘kont’ kreeg voor wat meer bagageruimte. Dit laatste type was geen succes en Standard kwam al snel met de zeer vlotte Vanguard III op de proppen die vanaf 1956 furore maakte. Technisch was alles nog steeds als vanouds, maar de auto had veel vlottere lijnen en was een echte sedan geworden. Het was ook een stevige auto, want hij woog maar liefst 1150kilo, was 4.37m lang en 1.72m breed en 1.46m hoog. Met een 68pk motor onder de motorkap was het niet verwonderlijk dat de top niet boven de 130km/uur kwam. De wagens werden in min of meer ongewijzigde vorm doorgebouwd tot begin jaren zestig. Toen was het over en sluiten voor Standard en verdween het merk van de markt.
Corgi Toys volgde net als Dinky de originele automobielindustrie redelijk op de voet en bracht vrij vlot na elkaar een paar hitmodellen uit die het bij de toenmalige jeugdige klantenkring goed zouden doen. Auto’s van ‘pa’ waren natuurlijk populair. Dat gold dus ook voor de Standard Vanguard. Mijn Corgi deed al snel dienst op straat. Hij werd ge- en misbruikt en kwam nadat ik er zelf niet meer mee speelde in de speelcollectie van resp. zwager- en zoonlief terecht. De auto zelf kon daar goed tegen, de lak minder. Die was al snel verdwenen en vervangen door allerlei verflagen die met het origineel niet veel van doen hadden. Met inschrijfnummer 13, was en is het duidelijk een van de oudste modellen uit mijn collectie en begin jaren tachtig besloot ik het model nadat ik het weer terug in mijn bezit kreeg weer netjes op te knappen. Met de toen net beschikbare metalliclakken. Niet origineel, wel effectief. De in de loop van de jaren half meegeschilderde raampjes maakte ik zo goed en zo kwaad als het ging schoon. De verdere constructie was nauwelijks aangetast door gebruik in flink wat kinderhanden. En zo staat de Standard alweer een flink aantal jaren te pronk. Het is de enige Standard in mijn collectie, wat best uitzonderlijk is. Volgend jaar is hij vijftig jaar in mijn bezit. Het model leidde een heftig leven, maar staat nu toch alweer een jaar of 25 uit te rusten. Want dat verdient deze ‘eerste met ruitjes’ uiteraard als geen ander model.
Lees ook:Engelse bussen
Lees ook:Taxatieverschillen
Lees ook:Een Jag voor 5 Euro…
Lees ook:Kost dat?
Lees ook:Modelverzamelen – meer dan zomaar een hobby
Hallo. Een vraagje: is het mogelijk deze auto te huren? Mijn vader wordt binnenkort 60 en dit was de allereerste auto van mijn opa. Voor zijn feest lijkt het ons heel bijzonder hem op te laten halen met een Vanguard.
mvg, Nadine
@Nadine – Ik kan je echt niet vertellen of er ergens een bedrijf/verhuurder bestaat die een Standard Vanguard voor dit soort gelegenheiden verhuurd. Het zijn tamelijk unieke wagens en dekans dat er in Nederland een rijdt in de vloot van een verhuurder lijkt mij extreem klein. Sorry dat ik het antwoord niet echt weet. Veel succes er mee!
Ik zal dit wel ‘te laat’ lezen (verjaardag al voorbij), maar wellicht een tip voor een volgende gelegenheid: neemt u contact op met de Triumph Club Holland. Daar kent men mogelijk iemand die zo’n Standard heeft. De merken Standard en Triumph waren ooit nauw met elkaar verbonden.
@Rob vd Klugt – Dank voor de tip.
@ Rob vd Klugt
Ik heb nog een paar Dinky’s staan zonder en met ramen, interesse?
@GJdR – Kan je een overzicht geven van model, kleur, conditie en prijs? Ik heb ook wel interesse maar moet gezien de collectie wel even kijken of het ‘past”….
Leo, zou je een keer iets willen schrijven over Lincoln Classic Cars uit Almere?
@Rashalanghenkel – Wat zou een goede reden kunnen zin om aan dat bedrijf aandacht te geven dan? Reclame maken kan altijd maar dan via de commerciele kanalen van auto.blog.nl….