Als modelverzamelaar moet je vaak op speurtocht en heb je dan een bijzondere aanwinst gevonden komt het aan op onderhandelen over de prijs. Maar soms heb je veel geluk……zoals die ene dag in 1993….
Voor mij is de Koninginnedag ieder jaar weer een feestje. Dan ga ik al vroeg op pad, speurend naar die bijzondere modellen, boeken, foto’s of andere zaken die mijn museumpje kunnen aanvullen. Ik doe dat al in een lengte van jaren en zoek uiteraard naar plekken waar ik de meeste kans maak om snel te slagen. Daar heeft iedere verzamelaar zo zijn eigen filosofie over uiteraard en die zet net als een goede sportvisser dan zijn route uit tot hij zijn specifieke stekkie heeft gevonden. Een (flink) aantal jaren geleden was ik dus op basis van deze theorie in Almere, om daar al vroeg te kijken wat er zoal te koop stond of lag op de al vroeg gestarte vrijmarkten. Ik kan me het moment dat ik dat ene kleedje zag met een verzameling Dinky’s, Corgi’s, Lions en Tekno’s, nog bijzonder goed herinneren. In eerste instantie had ik ze nog niet eens in de gaten, toen ik me bukte voor een Corgi bij een jongen die slechts een automodel had staan tussen andere prullaria. Voor een kwartje (nu € 0,11) wisselde een Citroen DS Safari van eigenaar. Ik keek naar links en zag het bewuste kleedje vol. IK draaide me om en vroeg wat het door mij opgepakte Hillmannetje zou kosten aan het jonge joch dat achter het kleedje zat. Hij wilde er 1 gulden voor hebben. “Maar as u se allemaal in een keer meeneemt vraag ik een tientje voor de hele bups” zei de struise blonde en typisch Amsterdamse moeder van het joch die als koopvrouw optrad en ik nog niet eens eerder had opgemerkt. Ik deed dat, dat tientje betalen, blind. En kreeg zo twaalf behoorlijk klassieke en in prima staat verkerende modellen in handen. Van Dinky Toys tot Lion Toys, Van Sabra tot Solido. Ertussen een klassieker als de Big Bedford met Heinz opschriften. In een zeer goede staat, op de originele brandjes, een zgn. Dinky Supertoy. Omgerekend voor minder dan een gulden. In deze staat voor een verzamelaar waard iets van 290 Engelse Ponden. De ook zeer interessante rest was dus bonus. En wat voor een. Is het dan ook niet logisch dat ik sindsdien met gebogen hoofd rondloop tijdens die vrijmarkten? Niet omdat ik me schaam of zo, maar gewoon omdat me anders die mooie aanbiedingen bespaard zouden kunnen blijven en dat wil je als verzamelaar niet mee maken natuurlijk. Koste wat het kost!
Lees ook:Had ik nu toch maar……
Lees ook:De eerste met ruitjes…
Lees ook:Op jacht tijdens Koninginnedag
Lees ook:Modelverzamelen – meer dan zomaar een hobby
Lees ook:Een Jag voor 5 Euro…