Modelverzamelaars die hun hobby echt serieus nemen moeten af en toe goed uit hun doppen kijken en vooral niet te krenterig zijn als ze hun collectie regelmatig willen aanvullen met iets leuks.
Het is een mooi gezegde. "Beter duur dan niet te koop". En het gaat zeker op voor de gemiddelde verzamelaar van kleine op schaal gefabriceerde schatten. Daarbij geldt, dat ik zelf ook reis en leef volgens het principe dat als ik ergens op bezoek ben, bijvoorbeeld tijdens een vakantie- of zakenreis, het daar aan mijn speurend oog voorbij komende model beter mee kan gaan naar huis dan dat ik thuis later denk: “had ik nu toch maar”. Dit houdt in dat er toch zo door het jaar heen meer modellen de reis maken naar mijn verzameling dan ik soms van te voren had ingeschat. Ik houd het ook allemaal keurig bij, dus weet wat er in bepaalde jaren zoal is gevonden. Reisde ik veel in een bepaald tijdvak, is dat vaak ook af te lezen aan het aantal nieuwe modellen in de verzameling. Nu ben ik ook nog een ‘allesspaarder’, zolang het maar niet groter is dan schaal 1:43 of zo, want ik kan echt geen extra ruimte meer creëren in mijn huidige schaalmuseum. Ik hoor nog wel eens van andere verzamelaars dat het heel lastig is om leuke dingen te vinden voor weinig geld. IK moet zeggen dat ik dat een beetje nonsens vind. Regelmatig naar rommel- of verzamelaarmarkten levert altijd iets op. De bekende vrijmarkten van Koninginnedag zijn voor mij vaak goudmijnen. Je moet alleen heel zorgvuldig de buurten uitzoeken waar je rond wilt struinen. En echt waar, ik kom nog steeds de nodige Dinky’s, Corgi’s, Solido’s etc. tegen. Zelfs een hele reeks Wiking-modellen voor € 0,10 per stuk stond een paar jaar geleden in een klein dorp op me te wachten. Gelukkig hebben sommige mensen geen idee van de waarde van bepaalde modellen. Lastiger is het bij zgn. ‘antiekmarkten’ of zelfs bij de ‘Kringlopers’. Als men daar een bekende fabrikantennaam ziet, is de prijs meteen te hoog voor het gevraagde. Onlangs vond ik een Corgi, waarvan het dak zodanig ingedrukt was dat het leek alsof het ding onder een trein had gelegen. Er mankeerde wat raampjes en het interieur was verwoest. Maar men vroeg er vrolijk 10 Euro voor en dat uitsluitend omdat er een bekende naam op de bodemplaat stond. Oudere modellen moeten ook gewoon voldoen aan criteria hoor, om een bepaalde prijs te kunnen behalen. Mist er een bandje? OK, dat is nog op te lossen, zijn er ramen weg, een interieur of wielen, wordt het meteen een ander verhaal en is het meer een model voor de onderdelendoos.
En in dat geval wil ik er gewoon niet de wereld voor betalen. Het kleine T-Fordje vond ik onlangs bij een rommelmarkt. Ik was er al een paar maal aan voorbij gelopen. Tot ik meende dat het moment gekomen was om het toch maar mee te nemen. Bleek van het Duitse modelmerk Ziss te zijn en vooral erg stoffig. Na schoonmaken en in de was zetten heb ik er een leuk model bij van de juist dit jaar 100-jarige in de schaal 1:43. En dat voor € 2,40. Kijk, dat is nog eens niet te duur….!
Lees ook:Geen hoon voor een kloon
Lees ook:Tol betalen op de A2
Lees ook:Mercedes brengt reeks nieuwe modellen
Lees ook:Kunstzinnige Tigra
Lees ook:Column: De perikelen van het autowassen