Er zijn auto’s waarvan ik vrijwel zeker weet dat u er in het echt nog nooit een bent tegen gekomen in ons landje. Vaak betreft het dan modellen die zijn ontwikkeld in andere landen dan die waar de productie voor Europese landen normaal plaatsvond. In dit geval beschrijf ik een Braziliaanse Volkswagen. Het Duitse merk was en is daar heel belangrijk als speler op de grote lokale markt. En die werd en wordt voor een belangrijk deel bediend door een lokale productielijn die al sinds de jaren zestig of zo o.a. Kevers en busjes produceerde. De Duitse leiding van het bedrijf wilde echter de basis-Kever omvormen tot een veel modernere auto, waardoor men o.a. de concurrentie met alles wat door Ford en General Motors werd aangeboden bij Braziliaanse klanten beter aan zou kunnen. Door gebruik te maken van basiscomponenten die bij moeder Volkswagen beschikbaar stonden, ontwikkelde met een vlot ogende driedeurs auto die wat leek op de latere modellen die ook bij Volkswagen in Duitsland werden ontwikkeld, maar wel onderhuids nog steeds onmiskenbaar een Kever was in hart en nieren. De auto kreeg de naam van de toen nieuwe Braziliaanse hoofdstad, Brasilia, moest de auto nieuwe klanten trekken die voorheen de Kever voorbij waren gelopen. 
De Brasilia had een paar voordelen t.o.v. die oer-auto uit Duitsland. Zo bezat de auto een derde deur, boven de motor, extra bagageruimte, en door de vormgeving een flink stuk meer comfort t.b.v. de inzittenden. De neus van de auto leek direct overgenomen van de bij ons meer bekende VW 411, aan de achterzijde van de carrosserie was een overeenkomst te zien met de VW 1500. Tegen meerprijs kwam een vijfdeursversie in de catalogus, en je kon er na enige tijd ook een wat krachtiger 1.6ltr boxer in bestellen die later ook nog eens dubbele carburateurs meekreeg. Verkoop van de Brasilia startte in 1973 en de auto werd direct een succes. Ook al was hij extreem zijwindgevoelig, was het rechtuitspoor überhaupt niet om over naar huis te schrijven, bleek de acceleratie van nul naar honderd ruim boven de 20 seconden te nemen en was het brandstofverbruik gemiddeld bijna 14 liter per 100km. 
Toch vlogen de Brasllia’s de deur uit en werden ze ook in de buurlanden goed verkocht. Een deel van de export ging ook naar de Filippijnen terwijl de Brazilianen de wagens ook leverden naar Nigeria in kitvorm. Om aan de vraag te kunnen voldoen werden ze ook in Mexico geproduceerd. In the loop van de jaren kreeg de auto wat verbetering mee die hem weer een tijdje beter opgewassen deden zijn tegen de concurrentie. De auto had een beste reputatie, was goed gebouwd, vroeg weinig onderhoud en was vooral voor stadsbewoners een prima vervoermiddel. Toen voorwielaandrijvers de rol van de aloude Kever en diens klonen ging overnemen bij VW, dacht men in Brazilië nog even om de auto van deze nieuwe technieken te voorzien en zo zijn levensloop te verlengen. Uiteindelijk koos men toch voor een nog moderner concept, de Gol, die nog een tijdje gelijk met de Brasilia werd gebouwd en verkocht. 
Begin jaren tachtig nam men de Brasilia uiteindelijk uit productie. Er waren toen ruim een miljoen exemplaren van gebouwd en ze bleven nog lang populair. In ons land kom je de Brasilia een heel enkele keer tegen, ingevoerd door een liefhebber. Je baart er opzien mee, maar een echt populaire klassieker zal het niet worden. Een waardebepaling is dan ook niet te geven voor deze Braziliaanse broer van de veel bekendere Kever. Maar een interessante auto is en blijft het wel.
Lees ook:BMW – Made in Brazil!
Lees ook:Van KdF wagen tot VW Kever…
Lees ook:Meer van hetzelfde; VW’s 1500/1600-serie
Lees ook:VW viert verjaardag van een icoon… 70 jaar Kever!
Lees ook:Nog meer ellende voor Mitsubishi