Ford had het na de oorlog vooral bij haar Amerikaanse autoproductie best lastig. Alle wagens die men verkocht gingen vrijwel met verlies de deur uit. Een gevolg van regeringsmaatregelen en beperkingen op de verkoopprijs. Pas in 1948 presenteerde Ford iets echt nieuws. De Custom, die werd gekenmerkt door een modern ogende relatief lage carrosserie. De auto had een brede grille en een bijna v-vormige voorruit met stijltje in het midden, een lage kofferbak met horizontaal aangebrachte achterlichtunits en was naar keuze leverbaar als vierdeurs sedan en als tweedeurs coupe. 
Vooral die laatste werd enorm populair en bleef dat vele jaren lang. Onder de motorkap zat bij de sedan meestal een zes-in-lijn van 3,7 liter inhoud die een keurige 95pk leverde en de 1350kilo zware auto naar 135km/u wist te brengen. Bij de Coupe was ook een V8 leverbaar van net iets meer inhoud dan de zespitter en slechts 100pk, de top lag met die wagen net iets hoger dan bij de relatief saaie sedan. 
De wagens waren al snel behoorlijk populair, maar ze vertoonden ook wel wat bijzondere rijeigenschappen. Doordat men de motor wat ver naar voren had gebouwd was de wegligging relatief matig en dat bleef de wagens lang achtervolgen. De modellen uit de jaren veertig zijn goed herkenbaar aan hun opvallende chromen grilles met in het hart daarvan een soort imitatie straalmotor, of althans, de inlaat daarvan. In die jaren was de auto-industrie helemaal gek van dit soort elementen en vrijwel iedere fabrikant deed mee aan de trend. 
Bij deze Ford Custom deed men het nog bescheiden. In 1951 werd de auto aangepast, kreeg een veel betere wegligging en een ander uiterlijk. In de grille direct herkenbaar, want nu zaten er twee van die ‘jet-engines’ naast elkaar. De zespitters kregen nu ook in de sedan gezelschap van een V8 en die had nu wat meer vermogen. Een uiterst fraaie Convertible kwam ook in het gamma, net als een zeer fraaie stationcar. 
De naam wijzigde Ford ook, om afstand te nemen van de eerste modellen van deze reeks werden nu modelnamen als Crestliner, Country Squire en Fordor gebruikt. Maar in wezen was het nog steeds dezelfde auto. Een auto die Ford weer aanzien gaf, en die tot in onze dagen geliefd is als klassieker of ombouwobject bij jongelui die er een customized versie van bouwen. 
Convertibles en stationcars (met woody bekleding) zijn dure klassiekers geworden, de sedan is relatief gezien een koopje.
Lees ook:Niet zo zuinig, wel snel, de Oldsmobile 4-4-2
Lees ook:Bijna vergeten Ford; de Corsair
Lees ook:Brits comfort met betaalbare prijs; Ford Zodiac Mk IV
Lees ook:Ford’s Britse succesnummer uit de jaren vijftig; de Anglia.
Lees ook:Nu nog populair als hotrod, Ford Tudor 1937-40