Het Britse merk Vauxhall bouwde sinds 1903 haar eerste auto´s en deed dit onafhankelijk tot het in 1925 werd overgenomen door General Motors. Dat concern breidde haar wereldwijde aanwezigheid in die jaren uit en wilde ook in Europa succesvol concurreren met landgenoot Ford. GM deed dit door bestaande merken in te lijven en daarna samen te laten werken met soortgelijke automerken in de omgeving. Voor Vauxhall hield dat in dat men min of meer op dezelfde wijze auto´s bouwde als het Duitse Opel dat ook in de jaren twintig werd toegevoegd aan General Motors. 
Toch zagen die Vauxhalls er zeker na de oorlog best uitbundiger uit dan hun Duitse tegenpolen, maar dat kan ook met de uitkomst van de oorlog van doen hebben gehad. Toch werd begin jaren zestig de samenwerking tussen Vauxhall en Opel flink aangehaald en de eerste proeve van de nieuwe bekwaamheid was de nieuwe Viva. Een auto die wel erg leek op de toen net zo nieuwe Opel Kadett. Voor de Viva werd een nieuwe fabriek gebouwd in het Engelse Ellesmere Port waar tot dat moment veel werkloosheid heerste. 
De eerste motoren van de Viva´s waren net aan 1 literblokjes met een vermogen van 45pk. Later ging dit omhoog naar 52 pk en daarmee was de Viva sneller dan de Kadett. Maar er waren meer verschillen. De zeer hoekige Viva was langer en breder dan de Kadett en oogde ook wat sierlijker. Met een topsnelheid van 128km-u was het geen strepentrekker maar voor het koperspubliek dat liep op dit soort wagens speelde dat geen enkele rol. Men wilde een ruim en betrouwbaar vervoermiddel dat ook nog de nodige bagage mee kon slepen tijdens vakanties. En dat kon de kleine Brit. 
Maar de auto had nog iets anders ingebouwd, en dat onderscheidde hem nog veel meer van zijn Opel/zusje. Er was veel aan te merken op de kwaliteit. Vauxhall had met de nieuwe fabriek weliswaar het nodige gedaan aan het opleiden van voormalige werklozen tot arbeiders aan de lopende band waar de Viva werd gebouwd, dat leidde niet meteen tot goede afwerking. En dat zou de Viva constant achtervolgen. Ook in ons land werd een Opel Kadett veel populairder dan een Viva van Vauxhall en dat werd echt niet beter toen Vauxhall in navolging van Opel medio 1966 een nieuwe Viva op de wielen bracht. 
Een nog wat vlottere en grotere auto die ook meer motorisering meekreeg. De kwaliteit bleef de auto achtervolgen en de klachten legio. Uiteindelijk zou de B-Kadett een hit worden en een nu nog gewaardeerde klassieker, voor de Viva´s van het eerste uur moet je dan met een lampje zoeken. In die zin werkte de filosofie van General Motors dus niet. Eind jaren negentig ging dan ook bij Vauxhall het roer om. 
De tijd van de ´eigen modellen´ was voorbij en de Britten bouwden voortaan Opels als Vauxhalls. Waarmee ze eindelijk de naam en faam kregen die het oude merk meer dan verdiende. Vivia´s zijn geen waardevolle klassiekers. Voor een mille of drie heb je al een erg goed exemplaar. En dat is geen geld voor een in feite leuk ontwerp uit begin jaren zestig. We moeten nog wel even vermelden dat men in Engeland ook nog een afgeleide bestelauto kende op basis van deze kleine Vauxhall. Uitgebracht als Bedford en succesvol bij oa. British Telecom. Die was en is hier helemaal bijzonder. Net als versies die zijn gebouwd in Australie, Nieuw-Zeeland of Uruqay. Om er maar een paar te noemen. Ook in de VS kwam de Viva HA uit.
Lees ook:Vauxhall’s Kadettkloon – de Viva
Lees ook:Opel lijkt van ondergang gered
Lees ook:Britten blij met behoud Vauxhall
Lees ook:Ook einde oefening voor Holden…
Lees ook:80 jaar Opel Kadett; leeft voort als Astra!