De Britse autofabrikant Morris had aan het begin van de jaren vijftig van de vorige eeuw naast haar inmiddels befaamde lijn personenwagens als de Minor, Six en Cowley ook nog een hele reeks bestelauto’s in de aanbieding. In de jaren na de tweede wereldoorlog werd Europa herbouwd en waren goedkope en ruime bestellers voor veel kleine en middelgrote ondernemers een belangrijke transportbron. Morris had dit soort voertuigen in verschillende vormen en maten in de aanbieding. Een aantal kennen we nu als ware klassiekers, zoals de ¼ tonner die tot en met 1954 werd geproduceerd en de qua styling van een Minor afgeleide Cowley, die overigens wel een hele slag groter was. Voor het wat grotere werk bood het Engelse merk de LD Van aan. 
Een auto met wat hoekige vormen die was uitgerust met een 2,2 liter grote vierpitter die slechts 46pk leverde en een top haalde van 80km/u. Maar Morris kwam met iets nieuws. En dat werd de J2 die in 1954 werd gepresenteerd. In die dagen een zeer modern vormgegeven auto met zeer bolle lijnen, een vlak front en een noviteit voor dit soort wagens, een uit een stuk gefabriceerde voorruit. Technisch bleef er veel bij het oude. 
Zo kreeg de J2 de motor van de aloude Cowley, ook al was deze iets opgeboord en leverde hij nu 42pk uit een kleine 1,5 liter inhoud. Dat bracht de J2 tot slechts 85km/u, maar dat vond men in het Engeland van toen snel genoeg. De J2 werd wel een succes. Hij was precies groot genoeg voor bedrijven die uit de kleinere Morris bestellers waren gegroeid en het comfort in de cabine was zodanig dat ook de bestuurders een positief gevoel kregen bij het rijden in deze moderne Morris. Er verschenen al snel allerlei varianten van de Morris. Naast een gewone bestelauto met een laadvermogen van ergens bij de 700kilo, was er een minibus met een hele reeks ramen en een wat klein uitgevallen toegangsdeur bij de tweede rij stoelen achterin. Ook een Pick-up behoorde tot de mogelijkheden en die wagen wasnatuurlijk erg geschikt om er een ‘milk float’ van te bouwen of er een hele ijscowinkel bovenop te zetten. 
Latere J2’s werden nog wel eens omgebouwd tot camper. Toch legde de J2 het uiteindelijk af tegen de concurrentie. Die kwam van Bedford, Austin, en nog wat Engelse fabrikanten, maar ook van Volkswagen dat met haar bekende busje ook al snel richting Engeland toog. En hoe zijwindgevoelig die VW ook was, met zijn kleine boxermotor was hij sneller dan de Morris J2 die eigenlijk nauwelijks verder werd ontwikkeld. 
In 1962 viel het doek definitief voor deze Morris-bestelauto. Het merk leverde nog wel rijdende werkpaarden, maar die waren stuk voor stuk kleiner dan de aloude J2. Er is een groep lieden die een J2 zien als klassieker. En voor een goed exemplaar worden ‘stijve’ prijzen gerekend. Zo kan een minibusje in goede, harde staat, rekenen op een vraagprijs van 5-8 mille. En dat is best een bewijs voor een goed ontwerp van het aloude merk Morris. (Beelden: Internet)
Lees ook:Rond werkpaard; de Morris J2
Lees ook:Eeuw oude Morris…..
Lees ook:Nu bijna verdwenen; Bedford!
Lees ook:Britse werkpaarden; van Bedford!
Lees ook:Fraai gevormde Britse besteller….