Fiat zette in 1953 een auto in de toen nog vrij bescheiden showrooms van haar dealers die hoewel in onze ogen flink hoekige en bijna onooglijk vorm gegeven zou zorgen voor een grote schare nieuwe kopers. Het ging om de opvolger van de al uit 1939 stammende en flink ouderwets ogende 1100. De nieuwe 1100 deelde slechts zijn typeaanduiding met zijn voorganger, voor de rest was het een compleet andere auto. De nieuwe wagen kreeg een zelfdragende carrosserie en had een variabel in te vullen interieur. Je kon kiezen voor twee banken achter elkaar of voor twee losse stoelen voor en een doorlopende bank achter. In basis had de auto een redelijk bedaagde 1100cc grote 4-pitter voorin staan die de achterwielen aandreef en 36pk leverde, maar er was ook een wat sterkere 1100TV en die kreeg dan 50pk mee. Daarmee was de Fiat 130km/u snel en dat was indertijd best een goede prestatie.
Opmerkelijk was wel dat de voorportieren ‘verkeerd om’ openden, een ontwerpdetail dat veel Fiat’s indertijd lieten zien. Al snel verscheen de 1100-reeks ook als stationcar en Pick-up en op die laatste uitvoering gebaseerd werden speciale opbouwen gerealiseerd die de 11100 tot een erg gewaardeerde auto maakten. Dat die 1100 succesvol werd moge blijken uit de productiecijfers. De auto behaalde meer dan 1.8 miljoen gebouwde exemplaren maar hij werd dan ook gebouwd tussen 1953 en 1969.
Pas daarna werd hij vervangen door de Fiat 124. Maar de 1100 kreeg in 1957 ook een wat luxer en nog wat snellere zus in de 1200 Granluce die 140km/u topsnelheid bood en ‘normale’ deuren. Ook die versie verkocht goed, ook al haalde hij het niet bij de oer-1100. In de loop van de jaren ontwikkelde Fiat de 1100 wel steeds en gaf met de wagen af en toe een paar min of meer succesvolle retouches mee. Zo werd de grille een paar maal aangepakt, kreeg de auto steeds meer chromen elementen naarmate de tijd vorderde, werd de aloude 36pk motor afgelost door de 50pk versie en kreeg de auto aan het einde van de jaren vijftig een paar kleine staarvinnen boven de achterlichten die ook meteen werden gewijzigd.
Op basis van de sedan ontwikkelde Fiat ook een bestelauto en een busje dat het goed deed en zorgde dat de 1100-techniek tot op het bot werd benut. In 1960 kregen alle 1100’s normale voordeuren en trok met de daklijn iets door over de achterruit waardoor de auto een weer wat strakkere lijn kreeg. En intussen liet Fiat de auto ook in licentie bouwen. Zo zette Neckar in Duitsland een eigen productielijn op waar de 1100 van de band rolde. Ook Seat in Spanje ging de auto bouwen en zelfs het Joegoslavische Zastava werkte aan deze auto’s.
De ultieme 1100 werd de ‘R’ uit 1966 die nog drie jaar lang zou worden geproduceerd. De motor leverde toen 53pk. Ook een Familiale en bestelversie werden nog in deze uitvoering geleverd. In de jaren dat de 1100 werd gebouwd en geleverd werd de auto overal in Europa goed verkocht en was de auto jarenlang populair. Hij was relatief zuinig met brandstof, bood veel ruimte en leverde best pittige prestaties. Maar een ding kreeg men in Turijn niet onder controle en dat was de bijna ongeremde roestvorming van deze auto’s die veel van de ooit gebouwde 1100’s al binnen enkele jaren naar de schroothoop verwees.
Toch zijn er nog wat goede en ‘harde’ exemplaren overgebleven. Gelukkig wel, want anders zouden we het helaas slechts met plaatjes moeten doen van vroeger. Het typische uiterlijk en het wat knorrende geluid van die trouwe 1100 motoren moet je zien en horen. Want het was o.a. dit wagentje dat Fiat de omvang gaf die het nu bezit. Hoe hoekig ook, het was een succesvol model.
Lees ook:Mislukte Golf-concurrent; de Fiat Ritmo!
Lees ook:Succesvolle Brit; de Austin 1100 Glider
Lees ook:Populair en indertijd modern; de Simca 1100!
Lees ook:Succesvolle zusjes uit de jaren tachtig; Renault R9 en 11!
Lees ook:Grote zakenauto…Fiat 1800-2300-serie
Af en toe zie je nog eens wat rijden op een mooie zondagmiddag, vreemd eigenlijk dat we in die vroege jaren deze modellen soms zo lelijk vonden
en nu een zucht van verrukking slaken,als er weer zo’n oldtimer voor je tuft!
@TA – Ja, met alle antieke auto’s is het zo dat je ze indertijd ofwel saai, onopvallend of lelijk vo9nd en tegenwoordig wel leuk. Heeft ook vaak van doen met onze veranderde smaak en het feit dat we nu weer aankijken tegen een heel ander autolandschap.