Als een merk een geweldig imago had opgebouwd als fabrikant van grote, luxe, soms zelfs snelle, maar vooral aansprekende Amerikaanse auto’s, dan toch wel Cadillac. Ook al een submerk van General Motors, maar wel een dat de andere merken aanvoerde op het gebied van aanbieden wat technisch mogelijk was in een verpakking die nu nog steeds tot de verbeelding spreekt. Al ver voor de Tweede Wereldoorlog maakte men auto’s die de groten der aarde wisten te bewegen tot aankoop. Van president tot gangster reed graag in die enorme bakbeesten van auto’s die opvielen door hun stille loop en comfortabele rij-eigenschappen. Of ze nu dicht waren of open, Cadillacs waren auto’s om tegen op te kijken, te meer omdat ze voor de gemiddelde burger volstrekt onbetaalbaar waren en het brandstofverbruik vaak schrikbarend.
Na de oorlog had men nog een aantal erg fraaie modellen in de aanbieding die nog steeds tot de iconen van het tijdperk behoren. Daarna ging het allemaal minder vlot en moest ook Cadillac genoegen nemen met een sterk afnemende vraag. Daarbij werd het merk gedwongen de meest bizarre auto’s in haar showrooms te zetten. Een Opel als Cadillac is nu niet meteen een aanbeveling om zo’n auto te kopen. Zeker niet voor de verwende auto-liefhebber aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. Daarbij ging de kwaliteit van wat men bood zienderogen achteruit. Dieptepunt was toch wel de BLR-reeks, die zich baseerde op een Opel Vectra die in Zweden werd gebouwd bij Saab en als Cadillac verkocht. Niks mis met de auto hoor, maar geen Cadillac. Daar kan je zelfs met de fraaiste SUV’s het tijd niet meer keren. Cadillac trok zich officieel tijdens de crisis van 2008 terug uit Europa. Een enkele Cadillac vindt nog haar weg naar onze streken maar het merk is in feite verdwenen. Jammer maar helaas. Als klassiekers nog wel erg duur en interessant. Imagocijfer: 7.0
Categorie: "Persoonlijk"
Dat imago toch; Buick!
General Motors had op enig moment een hele handvol merken in huis die allemaal een bepaalde rol moesten vervullen in het streven van de Amerikanen om overal en altijd een auto te kunnen leveren aan zo ongeveer iedere klant denkbaar. Een van die submerken was Buick. Genoemd naar David Dunbar Buick die het merk in 1902 stichtte toen hij van een handel in sanitair overstapte naar de auto-industrie. Een paar jaar later werd de bescheiden productielijn al overgenomen door General Motors. Dat maakte er een merk van dat vooral wat saaie, maar ook comfortabele en betrouwbare auto’s leverde. En die kwamen aan, want het merk vond vooral klanten in de wereld van huisartsen, apothekers en notarissen. Buick had als een van de eerste merken ter wereld motoren met kopkleppen in het aanbod maar was verder vooral ‘middle-of-the-road’. Om het ingewikkeld te maken begon G.M. op enig moment met het toewijzen van aan haar toebehorende merknamen aan wagens van de andere merken in de portfolio. 
Zo werden Opels Buicks, en ging men op enig moment zelfs zover dat zelfs Daewoo’s als Buick door het leven gingen. Het voorspelde niet veel goeds voor het merk. De rol van de Amerikanen was uitgespeeld, zuinig moest het worden en betaalbaar, maar daarmee was eigenlijk ook het imago gebroken. In sommige landen in het Verre Oosten hervatte men de verkopen van Buicks weliswaar, maar dat waren dan toch weer modellen uit andere productielanden die omwille van de naam Buick nog te verkopen waren. Momenteel wil men van Buick het budgetmerk maken van G.M. en moet het merk wereldwijd weer gaan zorgen voor extra omzetten. De merkwaarden zijn mij niet zo duidelijk, de klanten die er een moeten kopen ook niet. Maar het zal vooral gaan om de winst die te behalen is met deze constructies. Imagocijfer: 7.0
Dat imago toch; B.M.W.
Wie naar het huidige merk BMW kijkt kan zich wellicht nauwelijks voorstellen dat de trotse Beierse fabriek een halve eeuw geleden min of meer voor een grijpstuiver te koop was. Oorzaak was een compleet verkeerd programma modellen. Men had voor de beter gesitueerden een paar schitterende wagens te koop, die echter te weinig boden om er echt van te kunnen bestaan, en aan de onderkant van het gamma leverde men de wel heel bijzondere Isetta en 600′s. Sindsdien is er veel veranderd en de Beiers wisten het schip weer vaarbaar te krijgen en op koers te houden. Sindsdien heeft BMW een prachtige lijn auto’s uitgebracht, waarbij men goed oplette nu wel de hele markt te bedienen. Een heel aansprekende auto was de 2002TI uit de jaren zeventig, een mislukking bleek de 7-serie van twee generaties geleden. Zelfs de beste fabrikant maakt wel eens een inschattingsfoutje.
BMW is intussen eigenaar van de Britse merken Rolls Royce en MINI en dat geeft een behoorlijke toegevoegde waarde aan het bedrijfsresultaat. van ouds her bouwt men ook tweewielers met een geweldigde naam en faam. Daarbij is het bedrijf ook al jaren actief in de wereld van de luchtvaart. De BMW-vliegtuigmotoren waren van een grote kwaliteit en dat hielp sterk bij het imago. Waar nieuwe BMW-personenwagens nog wel eens de iets beter gesitueerden aanspreken, zeker in Duitsland, heeft het merk in de tweedehands wereld nog wel eens iets te veel minder gewenste klanten als kopers, die de fraaie auto’s naar eigen smaak uitrusten met volkomen verkeerde velgen of stereo-installaties. BMW’s zijn over het algemeen goed rijdende auto’s, sportief, degelijk en gaan lang mee. Men houdt consequent vast aan achterwielaandrijving en dat heet tegenwoordig ‘sportief’ te zijn. Imagocijfer: 8.5
Dat imago toch; Bentley!
Hoe Brits wilt u het hebben? Puur? Dan zit u toch niet helemaal meer goed bij Bentley. Want het merk is al enige jaren lid van de Volkswagen-familie en werd ooit door de ambitieuze Duitsers overgenomen toen het merk eigenlijk op de laatste benen liep. Bentley is een automerk dat haar naam dankt aan haar oprichter Walter Owen Bentley die in 1919 begon met het ontwikkelen van een echte eigen Britse sportwagen. Al snel werden die Bentleys zeer gevraagd bij de ‘Upper Class’ en zette het merk volop in om deze clientele vast te houden. Dat bleef men doen tot in de jaren negentig, vaak in samenwerking met Rolls-Royce, waarvan het vaak het net even minder dure zusje werd genoemd. 
Of…Bentley’s waren eigenlijk sportieve Rollses. Langzaam aan werd wel duidelijk dat de ontwikkeling van moderne dure sportieve wagens als de Continental en zo meer voor de toenmalige directie en aandeelhouders niet meer vol te houden was gezien de beperkte vraag naar dit soort wagens. Het maakte dat het merk in ‘handen viel’ van de Duitsers. Die vormden het merk om tot een weliswaar nog steeds Brits merk, maar zorgden ook dat de technische kant veel verwantschap toonde met de modernste technieken uit Wolfsburg. Het legde het merk geen windeieren en de verkopen kwamen langzaam maar zeker redelijk op gang. In ons land nog steeds een extreem buitenbeentje, maar door de invloed van relatief nieuwe importeur Pon is Bentley op weg naar veel betere tijden. Voor een Bentley op stoom ga je met je gemiddelde autootje wel aan de kant. Topsnelheden zijn in ons land absoluut illegaal, maar bezorgen de bestuurder vast rillingen van genoegen. imago-Rapportcijfer: 9.5!
Dat imago toch…Audi!
Wie tegenwoordig op de weg eens in de rondte kijkt weet zeker dat het de Duitse fabrikant Audi voor de wind gaat. Vooral in het zakelijke segment van de markt is een Audi een prestigemerk geworden en een beetje succesvol manager of vertegenwoordiger rijdt in het merk met de ringen in de neus. Toch is het merk niet veel meer dan bedacht. Ook al willen marketeers nog wel eens links leggen naar een ver verleden, Audi dankt haar bestaan aan Auto Union/NSU, dat bij ons als DKW of NSU in de jaren vijftig en zesttig redelijk succesvol was. Met wagens waarin een pruttelende tweetaktmotor bij de DKW’s zijn werk deed. NSU kreeg een roemruchte naam en faam met haar van een Wankelmotor voorziene RO80. Toen Volkswagen diep in de problemen kwam en via allerlei omwegen op het overnamepad ging kreeg het ook Auto Union/NSU in handen.
Toen al eigendom van Mercedes-Benz. Een paar modellen die men daar in ontwikkeling of productie had werden omgebouwd tot wagens van een nieuw merk; Audi, en zo startte men in de jaren zeventig van de vorige eeuw met de verkoop daarvan. Aanvankelijk met matig succes, later werd dat beter toen men kwam met de Audi 80 die in de jaren tachtig en negentig werd verkocht en leidde tot wat we nu de A4 noemen. Het merk had altijd een grote aantrekkingskracht op mensen die het zich konden veroorloven, maar de oorspronkelijke klantenkring wilden dat ‘niet echt weten’. Een Audi was een ingetogen auto, maar wel goed voor aansprekende prestaties. Inmiddels heel erg veranderd.
Nu heeft men, zoals bij veel VW-merken het geval is, een breed gamma in de aanbieding en daar komen ook heel andere klanten op af dan de vroegere. Van A1 tot Q7, Audi is een merk waar je niet omheen kan. Zij bedacht het principe van de vol verzinkte carrosserie, wat intussen al decennia lang ook bij de andere concernmerkt is overgenomen. Een merk met inhoud, maar met wat minder historie dan men zelf graag wil doen geloven. Of je moet die DKW’s van vroeger zien als oervoorvaderen…..dan wel. Imagocijfer: 9.0!
Dat imago toch; Aston-Martin!
Wie naar het huidige gamma modellen van dit oer-Britse merk kijkt, ziet wellicht niet meteen terug dat het merk door diepe dalen is gegaan en soms zelfs compleet aann het infuus lag. Immers, tussen imago en winstgevende omzetten draaien zijn twee volkomen verschillende zaken. Ooit bezocht ik de fabrieken in Engeland en was er stom verbaasd over de bescheiden omvang van die productiehallen. 
Hoe men half afgebouwde auto’s met een dolly over de lokale weg heen trok met een paar man om dan aan de andere kant van de weg motoren in te bouwen. Maar wat een trotse mensen daar, en wat een prachtig ambachtelijk vakwerk van al die medewerkers. In ons land een merk in de marge. Er worden er maar heel weinig van verkocht en zij die er nieuw een kunnen of willen aanschaffen behoren echt tot de rijkeren in ons landje. Kwalitatief viel er wel eens iets af te dingen op deze wagens, de hoge aanschafprijs en aandacht die men in de fabriek voor de modellen had, waren geen garantie voor hoge mate van betrouwbaarheid. Maar wat een schoonheden en welk een heerlijk Brits gevoel….. Imago-rapportcijfer: 8.5!
Dat imago toch; Alfa Romeo!
Het merk Alfa Romeo staat voor veel automobilisten voor een paar zeer aansprekende zaken. Sportief, vlot, mooi, aantrekkelijk. Bij anderen toch vooral voor veel pech, narigheid, lage inruil en hoge onderhoudskosten. Het merk heeft in het verleden heel wat aansprekende modellen uitgebracht en kon met o.a. de Alfa 156 een tijdlang flink wat zakelijke rijders aan zich binden. Maar in de leasemarkt had met er heel veel bezwaren tegen, de ROB-kosten waren enorm hoog. Tegenwoordig is Alfa Romeo in de Nederlandse markt meer een merk in de marge. 
Ze verkopen vooral Mito’s en nog wat andere modellen, maar van de aantallen hoeft men het niet te hebben. Maakt wel dat de typische Alfist vrijwel niet meer te vinden is in de moderne modellen en veel oorspronkelijke dealers het loodje legden of andere merken bij moesten gaan verkopen. Valt tegenwoordig weer onder Fiat Auto Nederland en daar hoort het ook thuis gezien de technische onderbouwing van de meeste modellen. 
Alfa’s van de oudere orde waren echte rijmachines. Slechtste modellen ooit waren de Sud en de Rio. Alfetta’s en 75′s waren weer aansprekende wagens. Imagocijfer: 7,4!
Straalaandrijving…
Het was ooit, lang geleden, dat mijn vader, zelf zeer actief in alles wat met vierwielers van doen had, mij als kind verraste met een stapel persfoto’s die hij weer van een of andere relatie had gekregen. Het ging om foto’s van General Motors en lieten auto’s zien waarvan ik slechts kon dromen. Ze zagen er uit als voertuigen van een andere planeet. Ornamenten aan de enorme lange en brede carrosserien van deze wagens maakten dat ze nog het meeste leken op science-fictionachtige rijdende raketten. Je zag zelfs luchtinlaten die op een beetje straaljager niet misstonden. Het ging om beelden van een reeks modellen die G.M. indertijd zag als futuristisch en iets voor over tien jaar of zo. Het kwam er nooit van. Die vleugels nog wel, eind jaren vijftig telde je als autofabrikant niet mee als je geen vleugel(tje)s op of aan je modellen monteerde, maar in de jaren zestig was brandstofbesparing en no-nonsense ineens in de mode en waren die enorme slagschepen van G.M. pure nostalgie. 
Ze verdwenen ook buiten beeld. Onlangs, bij een bezoekje aan een Duitse stad niet ver van de grens, vond ik in een boekhandel een geweldig leuk boek. Groot formaat, 224 pagina’s dik. Titel: Dream Cars. Geschreven en voorzien van pakken foto’s door Bjorn Marek. En daarin alle zgn. conceptcars van G.M. Inclusief die wonderlijke modellen uit het begin van de jaren vijftig. Ik ben zelf die oude foto’s allang kwijt. Volgens mij heb ik ze ooit geruild voor vliegtuigfoto’s, mijn andere passie…. Het boek helpt me weer om terug te kijken naar een tijdperk dat grote fabrikanten met de kennis van toen vooruit keken. Ik heb er al even van gesnoept, het beviel zeer. Geweldig leuk boek dat uiterst betaalbaar bleek en dus helpt om mijn kennis van zaken over die conceptcars weer even op te poetsen. Aanrader!
Hoe nu verder Mark?
Het is een bijna verbijsterend bericht dat al een paar dagen over het internet heen gaat. Mark Wegh, aansprekende directeur bij het befaamde Porsche Centrum Gelderland is door de Belastingdienst opgepakt. Verdacht van een behoorlijke belastingfraude. Zou gaan om meer dan 1 miljoen euro. Als het zo is, je moet altijd uitgaan van onschuld tot het tegendeel door de Fiod is bewezen, is het stom. Maar past het wel bij een merk als Porsche waar soms toch ook clienten en relaties voorbij komen die je liever niet als klant wilt hebben. Maar dit terzijde, Mark is een geweldenaar. Een automan pur sang. Zelden zo’n verkoper meegemaakt, zo’n bedrijfsleider of directeur. Met sporen bij Volkswagen en Skoda, begon hij voor zichzelf in Porsche langs de A50 op het industrieterrein van Heteren. 
Ik reed er deze week nog vlak langs. Prachtig pand, schitterende uitstalling van auto’s met potentie. Nog niet zo lang geleden uitgebreid, vergroot. Als de boel geregeld is zijn er twee opties. 1) Hij was echt schuldig aan belastingontduiking en komt dan voor afkoop en boete in aanmerking. Maar kan niet meer terug op zijn post. Immers, die smet raak je niet snel kwijt. 2) Hij is niet of veel minder schuldig dan de dramatische aanpak door de belastingdienst deed vermoeden. Dan is de man beschadigd voor het leven. Lijkt me dat je dan wel een bijzonder hoge schadeclaim moet voorbereiden Mark. En zoek een goede advokaat. Alleen niet een die zelf in een Porsche rijdt. Ik wens Mark en de zijnen heel veel sterkte in deze lastige tijden.
Afscheid van Ab Iserief
Het bericht dat Ab Iserief is overleden kwam toch nog als een verrassing. Hij was intussen wel op aardig op leeftijd, maar je herinnert je iemand toch vaak in de bloei van zijn leven. Dat was hij toen hij in 1983 leiding ging geven aan het door Mazda-importeur De Binckhorst opgerichte Skoda-importbedrijf. Een jaar eerder was de vorige importeur; Englebert, failliet gegaan en moest men met het Tsjechische merk in feite weer opnieuw beginnen in ons land. Iserief deed dat met verve. Afkomstig uit de hoek van de vrachtwagens was het een man van mouwen oprollen, niet te veel ouwehoeren en aanpakken. Hij had daarbij zijn figuur en overtuigende stemgeluid mee. Rechtvaardig, gevoelig voor ‘zijn mensen’, en soms diplomatieker dan je vooraf wellicht zou verwachten. Begin jaren negentig ging hij met pensioen. Maakte de introductie van de moderne Skoda Favorit nog net mee maar vond het daarna welletjes. Verhuisde, ging varen op zijn geliefde boot en besloot echt van het leven te gaan genieten. Dat heeft hij gelukkig nog lang kunnen doen. Woensdag a.s. wordt hij in Utrecht gecremeerd. Het autoland is weer een icoon uit het verleden verloren. (Op de foto: Ab Iserief met een Tsjechische delegatie in 1987. Hij tekende indertijd (tweede van rechts) een samenwerkingscontraxt met coureur Dick Waayenberg.)